Meester-parfumeur Morillas: ‘Je hoeft rozen niet te ruiken in een parfum’
Bloemen zetten de toon in de wereld van parfum, als een Hof van Eden vol aroma’s die je meevoeren naar een verleden dat je diep in je ziel meedraagt. Meer dan ooit vind je een stukje natuur terug in de parfumflesjes voor deze lente. Meester-parfumeur Alberto Morillas legt uit hoe het moet.
Tekst Isabelle Blandiaux
Wanneer je de geur van een bos bloemen opsnuift in de winter, zelfs al zijn het maar tulpen die hun groene, waterachtige aroma’s verspreiden, dan weten onze zintuigen dat de lente eraankomt, waardoor ze weer helemaal wakker worden’, zegt meester-parfumeur Alberto Morillas.
Aan hem danken we een duizelingwekkende lijst van parfums, waaronder enkele legendarische geuren: Must de Cartier, CK One van Calvin Klein, Pleasures van Estée Lauder, Acqua di Gio van Giorgio Armani, Flower by Kenzo, Omnia van Bulgari, Essence van Narciso Rodriguez, Belle d’Opium van Yves Saint Laurent, Bulgari Man … Voor Kenzo maakte hij onlangs een nieuwe, transparantere versie van zijn populaire parfum Flower – L’Eau Originelle. Zo werkte hij de droomgeur die hij in 2000 al had ontwikkeld verder uit.
‘In het begin noemde ik de geur Purple. Ik wist toen nog niet dat het parfum later Flower zou heten en dat de vorm van de fles geïnspireerd zou zijn op een rode klaproos – een sterke en tegelijk tere bloem. Het aroma zelf doet wat denken aan een grote wolk van poeder die niet naar vanille ruikt maar naar heliotroop met een toets van anijs en de kracht van muskus. Een parfum voor vrouwen met een innerlijk vuur, vrouwen die hun mannetje weten te staan.’
‘Ik heb er ook heel kruidige noten aan toegevoegd om de make-up van vrouwen wat kracht bij te zetten, het rood van de lippen dat zijn sporen achterlaat bijvoorbeeld. Klaprozen, bloemen die weinig geuren, staan symbool voor vrouwelijkheid, voor de lente en zomer, voor een zekere sensualiteit. Het is een wilde bloem die bloeit in de velden en op bermen. Tegelijk zijn klaprozen heel kostbaar, aangezien ze verwelken zodra je ze plukt. Als een droom die in het niets oplost, een luchtspiegeling.’
Subtiel en vluchtig
Om dat passionele elixir een frisser accent mee te geven liet Alberto Morillas zich leiden door geuren uit zijn eigen Eden. Hij werkte daarbij met witte bloemen. ‘Ik heb een verzameling witte klaprozen in mijn tuin – even mysterieus als sommige Belgische tuinen – en helemaal wit. Die witte tint zorgt voor rust en maakt dat je de bloemen goed kunt zien ’s nachts. Ik heb heel wat variëteiten van klaprozen uitgeprobeerd. De soort die ik vandaag heb ruikt uitzonderlijk goed. De witte klaprozen hebben me al bij veel van mijn creaties geïnspireerd.
‘Ik heb geprobeerd om hun aroma te reconstrueren, want net als bij blauweregen, lelie en fresia kan je de geur niet onttrekken aan de bloemen. Je hebt er een speciale feeling voor nodig, een gedroomde uitdaging voor een parfumeur. Een beetje zoals een roos schilderen. Komt de geur te dicht bij die van de echte rozen dan is het resultaat te realistisch. Ik probeer het aroma opnieuw uit te vinden in mijn gedachten, om de geur zo ver los te laten als nodig is. Ik heb klaprozen gebruikt voor Pleasures, een geur die al jaren meegaat, maar nog altijd heel actueel ruikt.’
‘Voor L’Eau Originelle stelde ik me een waterachtig akkoord voor door noten van witte bloemen te creëren en daar roze peper aan toe te voegen om de geur iets kwetsbaars en kruidigs mee te geven. Fresia en pioenroos zijn heel subtiele bloemen. Hun geur is zoet maar vluchtig. Je ruikt het aroma even maar dan is het weer weg. Dat roept een gevoel op van frisheid, van teerheid, van bloemblaadjes die rondvliegen in de lucht. Een geur die je omhult maar je niet verhult, die niet één facet van je persoonlijkheid dik in de verf zet.’
Rozencirkel
‘Het is al die tijd die je besteed hebt aan je roos die je roos zo belangrijk maakt’, zegt Antoine de Saint-Exupéry in De Kleine Prins. Het had het motto van Christian Dior kunnen zijn, zoals Chandler Burr stelt in het boek Dior, The Perfumes. Toen de familie Dior verhuisde naar Granville, naar een huis met uitzicht op Het Kanaal, begon Madeleine Dior onmiddellijk een tuin aan te leggen. In de nabijheid van rozen, vaste planten en zaden voelde het ‘dromerige, sensitieve en fijngevoelige’ kind zich dichter bij zijn afstandelijke moeder – wellicht was het ook de enige manier om toenadering tot haar te zoeken.
‘Die interactie gaf Christian het duidelijkste blijk van liefde die hij ooit zou krijgen van zijn moeder. Hij stak bijzonder veel energie in die tuin, maar decennia later zou hij die tuin zien als de plek die hem het gelukkigst maakte’, vertelt Chandler Burr. ‘Na verloop van tijd omsingelde de rozentuin van Madeleine het huis en veroverde in één beweging ook voor altijd het hart van de jongen. Als volwassene had Christian Dior het vaak over de impact die die cirkel van rozen op hem heeft gehad.’
Sommige geuren bestaan nu ook als hair mist: de ultieme verleidingstactiek, aangezien je haar de hele tijd in beweging is
Puur natuur
Geen wonder dus dat hij in 1947 Paul Vacher vroeg om een geurportret van een tuin op te roepen voor zijn eerste parfum. Miss Dior zag dus het levenslicht op een bed van rozen, jasmijn, gardenia en eikenmos. Dat florale chypreakkoord, dat een update kreeg door parfumeur François Demachy, opent met citrusnoten en eindigt op een sensuele fond van muskus en patchoeli.
De geur bestaat nu ook als hair mist. De ultieme verzorgings- en verleidingstactiek, aangezien je haar de hele tijd in beweging is. ‘Je hoeft rozen niet per se te ruiken in een parfum’, vindt Alberto Morillas. ‘Ze moeten wat verholen aanwezig zijn, anders is de geur te letterlijk, gedateerd, doet hij denken aan cosmetica. Hun natuurlijke essence daarentegen zorgt voor patina, voor de signatuur van de compositie en voor genuanceerdere accenten op je huid. Ik heb nooit een geur voor Kenzo kunnen maken zonder Bulgaarse roos. Ik kies altijd zelf de essence van de rozen die ik gebruik in Bulgarije, waar we eindeloze plantages bezitten.’
‘Wat God heeft gecreëerd kunnen we niet namaken. Een essence van oranjebloesem en patchouli bevat 1 000 of 10 000 facetten die je één voor één ontdekt in de loop van een dag. Een beetje als naar de hemel kijken: je ziet altijd nieuwe sterren. In mijn composities stop ik altijd veel natuurlijke ingrediënten om er een unieke touch aan te geven die niet na te maken is. Samengestelde geuren gebruik ik om mijn creatie hedendaagser te maken, om die meer kracht mee te geven. De toekomst van de parfumwereld ligt volgens mij bij meer aandacht voor kwaliteit en natuurlijkheid. In een geur zonder natuurlijke noten zit geen leven.’
