‘Ik wist gewoon dat ik hier sterker uit zou komen’

‘Een wijze vriendin zei me ooit: ware liefde is vrij. Ware liefde is niet gebonden aan vorm of lichaam. En inderdaad, mijn liefde voor Elfin is niet kapot te krijgen. In mijn hart is hij voor altijd bij mij’

Ik dacht ook veel na en schreef veel, bijvoorbeeld over wat een wijze vriendin ooit gezegd had: ware liefde is vrij. Ware liefde is niet gebonden aan vorm of lichaam. En inderdaad, mijn liefde voor Elfin is niet kapot te krijgen. In mijn hart is hij voor altijd bij mij en zolang ik leef, leeft hij in mij verder. Daar hield ik me in het begin erg aan vast en voel ik nog altijd heel sterk. Ik voel nog altijd de liefde en energie van Elfin om me heen.

In het resort heb ik met een lifecoach ook gewerkt rond vergeving. Al blijf ik dat een lastig woord vinden. Want wat Robin heeft gedaan is zo onbegrijpelijk, gruwelijk en gestoord, zoiets kan je nooit vergeven. Maar wat ik wel heel sterk voelde, is dat als ik in kwaadheid en wrok bleef zitten, ik daar niet gelukkiger van zou worden. Robin heb ik er niet mee gestraft als ik verbitterd word, mezelf wel. Dus koos ik ervoor om mijn eigen invulling te geven aan vergeving, en die is: geen ene procent aandacht of gedachten meer aan hem besteden. Want alles wat je aandacht geeft, groeit en ik wil niet in haat en negativiteit leven. Ik besloot om mijn focus te leggen op waar ik die wil leggen: op Elfin en Maria, en de liefde die ik voor hen voel. Het is ook voor hen dat ik nog iets van mijn leven wil maken. Als er een hiernamaals is, dan is dat wat zij voor mij zouden willen.’

Nieuwe perspectieven

‘Het is nu anderhalf jaar geleden en dat Elfin er niet meer is, blijft hartverscheurend. Het liefste zou ik de tijd terugdraaien, maar dat kan natuurlijk niet. Ik kan alleen maar proberen om een weg te vinden om verder te leven. Die heb ik vooral gevonden door de liefde voor Elfin en Maria te blijven voelen, maar ook door me te richten op zelfliefde. Ik wil mezelf steunen in alles en onvoorwaardelijk van mezelf houden. De liefde en aandacht die ik vroeger aan Elfin gaf, geef ik nu aan mezelf. En daarbij accepteer ik dus alles wat ik voel, ook de pijnlijke dingen. Ik was vroeger iemand die veel analyseerde en het voelt voor mij alsof ik van mijn hoofd naar mijn hart ben gezakt. Er is zo hard over mijn grenzen gegaan dat ik nu vlijmscherp aanvoel waar ik behoefte aan heb. Ik vraag me dat ook een paar keer per dag af: wat voel ik nu? Wat wil ik? In de relatie met Robin ging ik om de harmonie te bewaren steeds verder met het inslikken van mijn gevoel. Nu ben ik niet meer zo bezig met wat anderen denken of voelen, maar met wat ik zelf voel. Dat is het belangrijkste geworden in mijn leven. Als iets niet goed aanvoelt: een plek, mensen, een situatie, dan ga ik tegenwoordig gewoon weg. Niet met stampij, want dat is niet mijn natuur, maar ik spreek mezelf wel veel meer uit nu. En ergens voelt dat als een grote vrijheid…