Wat parfums je vertellen
De oprechtheid van lavendel, de generositeit van jasmijn of de nostalgie van een papieren bloem. Geuren zijn voor parfumeurs woorden om emoties uit te drukken op de huid. Terwijl Thierry Wasser voor Guerlain een geurenportret optekent van een sterke vrouw, distilleert Grajcar voor Technique Indiscrète poëzie uit zijn herinneringen.
Tekst: Isabelle Blandiaux
Van het frisse aroma van scheerzeep tot de stoffen zakjes in de was van je grootmoeder en de zomervakanties in de Provence. Lavendel is een vertrouwde, haast huiselijke geur, en toch staat de bloem centraal in het nieuwe vrouwenparfum van het prestigieuze huis Geurlain. Het gaat dan ook niet om om het even welke lavendel. ‘Ik ben naar de bron gegaan en heb in de Provençaalse Drôme een man gevonden die biologische lavendelolie distilleert op lage temperatuur en onder droge stoom’, vertelt Thierry Wasser, parfumeur bij Guerlain sinds 2008 en opvolger van Jean-Paul Guerlain. ‘Hij levert zijn essences aan de sterrenchefs. Zijn werk draait om liefde. Liefde voor mensen en liefde voor de aarde. Deze lavendel riep bij mij onmiddellijk sterke emoties op van zuiverheid, oprechtheid, waarheid en licht. De compositie is verder opgebouwd aan de hand van associaties.’ Het doel is een ode te brengen aan de sterke vrouw voor de 190ste verjaardag van het merk, want ‘wie zich mooi voelt, voelt zich beter en kan beter de strijd aangaan.’ Om welk gevecht het ook gaat: tegen ongelijkheid, ziekte of vooroordelen.
Lavendel past perfect bij de frisse geur van bergamot. De gebruikte bergamot komt van plantages in Calabrië die al twee generaties in de handen zijn van dezelfde producenten en parfumeurs. ‘Toen ik nieuw was bij Guerlain, moest ik nog alles leren over de aankoop van grondstoffen en productie. Voordien, bij Givaudan of Firmenich, hield ik me daar niet mee bezig’, vervolgt de neus van Dior Addict, Fuel for Life (voor haar) en Emporio Armani Diamonds. ‘Mijn horizon is nu veel ruimer. Voordien zat ik de hele tijd in New York of Parijs. Nu breng ik zo’n 30 procent van mijn tijd door op het terrein, in India, Turkije, Australië, Bulgarije, Italië, Tunisië en Venezuela, en 20 procent in de fabriek. Wanneer we een nieuwe toeleverancier van ingrediënten vinden, ga ik zelf elk jaar ter plaatse tot de onderneming goed draait. Daarna ga ik om de twee jaar. Ik moet de landbouwers overtuigen en hen doen begrijpen dat we er volgend jaar nog zullen zijn, en het jaar daarop ook nog. We moeten er zeker van kunnen zijn van dat we voldoende materiaal blijven krijgen. Anders had ik Mon Guerlain nooit kunnen creëren.’
In die Mon Guerlain zit ook Indiase sambac jasmijn, die volgens Wasser symbool staat voor stralende vrouwelijkheid: ‘Ik ontdekte de bloem in het haar van de meisjes in India. We kopen er jasmijn voor Samsara en ik besefte plots hoe deze bloem staat voor vrijgevigheid, schittering en spontaneïteit, maar zonder de bedwelming van een tuberoos.’
De zachte houttoetsen van een boeket sandelhout uit India benadrukken dan weer de koppigheid, vastberadenheid en vechtlust van vrouwen. ‘Sandelbomen vormen een bedreigde boomsoort. Ze hebben ongeveer vijftien jaar nodig om tot ontwikkeling te komen. Ik ontdekte toevallig een duurzame kwekerij van duizenden hectare, een Australisch overheidsprogramma dat aboriginals tewerkstelt.’ Om het vrouwenportret te verfijnen, voegde de parfumeur vanille toe die verweven is met de roots van het huis – je vindt dezelfde vanillegeur terug in Jicky, Shalimar en Habit Rouge. Deze soort komt oorspronkelijk uit Tahiti en wordt verbouwd in Papoea-Nieuw-Guinea. Hij geurt licht naar leer, maar met een toets van rozijn. Volgens de parfumeur is dit hoe het moederlijk instinct ongeveer moet ruiken.
