‘Vrouwen zijn katalysatoren van verandering’

‘De vraag is: hoe kunnen mannen en vrouwen samenwerken om feminiene waarden – zoals het voelen, de intuïtie, het hart, het verbinden en samenwerken – weer ingang te doen vinden in het openbare leven?’ Nik Van Gool

Is het tijd om de wat vergeten feminiene waarden te herontdekken?

NVG: ‘Ja, het voelen, de intuïtie, het hart, het verbinden en samenwerken … Dat zijn zaken die gelukkig weer belangrijker worden en die ons echt gelukkig maken. Ik zie dat ook sommige mannen daar voortrekker in zijn. Hoe kunnen mannen en vrouwen samenwerken om die feminiene waarden weer ingang te doen vinden in het openbare leven? Dat is de vraag. Het is nodig om weer evenwicht te creëren.’

Leven we te veel in ons hoofd?

NVG: ‘Daar zijn we ook altijd op gehonoreerd: studeren, nadenken, goede ideeën hebben, slim zijn. Wat we voelen is van veel minder belang. In onze yogasessies vragen we soms aan vrouwen: wat voel je? Ik voel niks, antwoorden veel vrouwen dan. We moeten opnieuw leren voelen. Wat voel je op dit moment? Wat voel je bij dit gesprek? Ik zie en voel nu dingen die ik vijf jaar geleden niet gemerkt zou hebben. Ik heb een reis gemaakt naar Compostela waarbij ik vooraf niks afgelegd had en die ik bewust in stilte gelopen heb, en dat heeft in mij veel veranderd. Ik heb geleerd om te verstillen en te observeren, om niet te plannen en te denken. Wat een rijkdom. Het feit dat zo’n tocht naar Compostela tegenwoordig zo populair is, zegt veel over wat we niet vinden in ons dagelijks leven. Het gaat om deconnecteren en weer lijfelijke sensaties voelen. Dat is zo’n interessante ervaring. De regen voelen, de kou, honger, de zon, de mooie taferelen zien onderweg … Maar ook je zorgen waarnemen, je verlangens, je kracht, je doorzettingsvermogen. En die vindingrijkheid in jezelf, dat gevoel van: wat er ook gebeurt, ik kom er wel. Al is het dat ik bij een boer moet gaan aankloppen en vragen of ik in zijn stal mag slapen, maar geraken zal ik er.’

Het inmiddels legendarische wir schaffen das. Misschien is zoiets zeggen wel een heel feminien gegeven …

NVG: ‘Ja, het gaat om het weten: hoe zwaar ook, we vinden altijd wel een manier. Ik heb tijdens die tocht naar Compostela dat oergevoel en die kracht heel sterk ervaren.’

Vrouwen worden soms ook ‘hoedsters van leven’ genoemd: in het verleden gaf een vrouw ook vaak letterlijk haar leven voor het nageslacht.

NVG: ‘Volgens mij is daarom dat verlangen naar duurzaamheid bij vrouwen nog meer ingebakken. Zij hebben voeling met dat oerinstinct van: mijn nageslacht loopt hier gevaar. Dit klopt hier niet, waar zijn we mee bezig? Ik merk ook dat vrouwen reageren om de eenvoudige reden dat zij concreet aanvoelen dat ze de eisen die ze opgelegd krijgen, niet meer kunnen bolwerken. Ze beseffen: jongens, dat lukt hier echt niet meer. Het feit dat er zoveel burn-outs zijn, dat mensen afhaken, is een teken aan de wand. Dat moeten we durven zien. En dan moeten we onszelf de vraag durven stellen: en wat wil ik eigenlijk in dit alles? Wat is mijn missie?’