‘Vrouwen zijn katalysatoren van verandering’
‘Misschien voelen wij als vrouwen de nood tot behoud en duurzaamheid wel het acuutst, omdat wij het leven doorgeven. Wij willen daarmee bezig zijn. Want het is verdorie vijf voor twaalf. ’ Nik Van Gool
‘Misschien voelen wij als vrouwen de nood tot behoud en duurzaamheid wel het acuutst, omdat wij het leven doorgeven. Wij willen daarmee bezig zijn. Want het is verdorie vijf voor twaalf. ’ Nik Van Gool
Vrouwen mobiliseren … Voor welke grote zaak zouden we dat volgens jou nu massaal moeten doen?
NVG: ‘Voor duurzaamheid. Een paar jaar geleden hebben we besloten om weer terug te gaan naar onze basics, onze roots. In 1911 verenigden we uitsluitend boerinnen en tuiniersters, nu is dat niet meer zo, nu is iedereen welkom bij ons. Maar we wilden weer vertrekken vanuit ons DNA: de aardse vrouwen die we in feite zijn en datgene waar we voor staan. Ons DNA past helemaal bij de tendens naar meer duurzaamheid en de deeleconomie die nu opgang maakt: weggeefpleinen, breicafés, voedsel van bij ons promoten, no waste cooking, korte keten en wie weet binnenkort de nieuwe stadsboerinnen … Vijf jaar geleden waren die ideeën nieuw, nu zie en hoor je ze overal. Je ziet vooral initiatieven in de stad, maar wij willen ons netwerk gebruiken om die duurzaamheid en sharing overal in het land te krijgen. Die tendens is belangrijk voor iedereen, niet alleen voor vrouwen, ook voor gezinnen, kinderen … Misschien voelen wij als vrouwen die nood tot behoud wel het acuutst, omdat wij het leven doorgeven. Wij willen daarmee bezig zijn. Want het is verdorie vijf voor twaalf. Ik vind het onvoorstelbaar dat we dat nauwelijks beseffen: onze planeet, de natuur, het land dat elke dag kwaliteitsvol voedsel produceert, is de basis van ons bestaan. Dat het behoud ervan geen absolute topprioriteit is, is onvoorstelbaar. Het is voor een groot vrouwennetwerk zo essentieel om dat verhaal mee te dragen en in concrete, dagelijkse dingen in de wereld neer te zetten.’
Je zei ooit: trek alles wat een vrouwennetwerk stilzwijgend injecteert in een samenleving weg, en je samenleving lijdt aan bloedarmoede.
NVG: ‘Ja, dat is ook zo. Je moest eens weten wat we allemaal doen, en zonder veel budget, vaak gedragen door vrijwilligers. We doen een boel dingen die mensen soms denken te moeten heruitvinden, terwijl het al massaal door ons gebeurt. Als mensen horen wat wij allemaal doen, schrikken ze en zeggen ze: wow, dat wist ik niet! Ook bij de ministers moet ik het bepleiten: weet wat ons netwerk betekent voor een samenleving. Weet wat je wegneemt als je dit niet meer ondersteunt.’
Ik val zelf van mijn stoel als ik hoor wat jullie allemaal ondernemen. Hoe vreemd dat dat niet beter geweten is …
NVG: ‘Vrouwen doen sowieso een heleboel dingen die nauwelijks opgemerkt worden. Vrouwen doen in hun dagelijks leven, elke dag, in stilte ontzettend veel. Ze beseffen vaak zelf niet hoeveel, en hen bewust maken van wat ze doen, hoe krachtig ze zijn, is trouwens ook een van onze doelstellingen. Vrouwen lossen preventief veel op waardoor zaken niet uit de hand lopen. Dat maakt volgens mij ook deel uit van “vrouwelijk leiderschap”. Het is tijd dat we die meer feminiene kwaliteiten, zoals aanvoelen dat iets uit balans komt, meer in de vitrine durven zetten. Als je enkel in actie schiet als het euvel al geschied is en je preventie onvoldoende valoriseert, dan stapelen de problemen zich op, tot het te veel is en je een burn-out krijgt. Als je jezelf en het geheel gaandeweg verzorgt en alert bent voor de signalen van disbalans, dan voel je je veel beter en ga je langer mee.’