Uitgetest: Start to run
Op mijn iPhone download ik de Start 2 Run-app. Je kan de app gratis downloaden, maar je moet vervolgens punten aankopen om toegang te krijgen tot trainingsschema’s. Per afgelegde training verdien je vier punten, en zo bouw je weer een tegoed op voor het aankopen van een nieuw schema. Punten aankopen kost slechts enkele euro’s. De app heeft een gps-functie, waardoor de afstand en snelheid die je loopt gemeten kan worden tijdens je training. Ik vermoed dat er ook een functie is waarmee je een hartslaghorloge kan verbinden met de app, maar zo gesofisticeerd ben ik niet. Evy Gruyaert geeft aanwijzingen over wanneer ik moet lopen en wandelen. En ik kan een afspeellijst uit mijn telefoon verbinden met de app, waardoor mijn favoriete muziek de achtergrond vormt voor mijn training. Ik merk al snel dat hardlopen op Pachelbel niet heel voor de hand liggend is, en ga helemaal los met het aankopen van liedjes waar ik in het ‘echte’ leven niet naar luister. Zo heeft Alors on danse van Stromae een prima hardloopritme, krijg ik altijd weer energie van The Black Eyed Peas (I Gotta Feeling) en heeft Natalia de perfecte tekst met het dramatische I’ve only Begun to Fight.
Alle begin is gemakkelijk. Of moeilijk.
I’ve only begun to fight. De eerste lessen gaan gemakkelijk. Enkele minuten lopen, enkele wandelen. Ik ben trots dat ik het kan en vooral dat ik het doe. Hello, new me! Ik geloof blindelings dat ik het ga kunnen, vijf kilometer in tien weken. En ik fantaseer tijdens het lopen over trainen voor tien kilometer, wedstrijden lopen en afslanken.
En dan regent het een paar dagen na elkaar. Hoe Evy ook benadrukt dat je je op elk weer kan kleden, ik heb weinig moed om naar buiten te gaan. Dus sla ik een paar dagen over. Om meteen gestraft te worden. Als je twee keer per week loopt, kan je immers je niveau behouden. Loop je drie keer, verbeter je. Loop je niet en verwacht je weer verder te kunnen met de eerstvolgende les, draait je tong tussen je veters.
(…)
Lees verder in de novembereditie van Psychologies
