Tijd voor plan B?

Van onmacht naar dankbaarheid

‘Als je lichaam van de ene dag op de andere niet meer mee wil, ervaar je veel onmacht en verdriet’, zegt Evi. ‘Het was verschrikkelijk om geleidelijk aan te beseffen dat alles waar ik van droomde niet meer zou kunnen. Soms ging het even wat beter en kreeg ik weer een sprankel hoop op een miraculeuze genezing. Op een bepaald moment had ik door dat dat nooit meer zou gebeuren. Dan kwamen de vragen: wat nu, ik ben nog zo jong, het is toch niet mogelijk dat ik gevangen zit in een lichaam dat niet meer mee wil? Ik was er ook sterk van overtuigd dat alles wat ik daarvoor deed, het enige was wat me gelukkig kon maken. Mijn eeuwig drukke job, ik deed ze zo graag, mijn leven bestond uit niks anders.’ Mensen die niet meer gelukkig zijn met hun baan, met een financiële situatie of in een relatie, worstelen vaak met gelijkaardige gevoelens: ze weten dat er iets moet veranderen om weer controle te krijgen over hun leven en hun persoonlijk geluk, maar het hele idee van verandering kan hen letterlijk in ademnood brengen. ‘Klopt’, zegt Evi. ‘Ik heb gelukkig geen aanleg voor depressie, maar toch was er een moment dat ik dacht: als ik niet meer kan doen wat ik daarvoor deed, dan hoeft het voor mij niet meer.’ Om te proberen meer vat te krijgen op de nieuwe situatie vroeg ze zich af waar ze zoal goed in is. ‘Heel lang was het antwoord: niks, ik kan echt niks.’ Toch zette ze door en bleef zoeken naar wat ze de essentie van zichzelf noemt. ‘Dat was verdomd lastig’, zegt ze. ‘Ik verplichtte mezelf om te graven, mezelf tegen te komen. Uiteindelijk begon ik luidop vragen te stellen.’ Zichzelf bevragen bleek een heel effectieve manier om tot de contouren van een plan B te komen. ‘Vraag jezelf af wat je graag deed als kind, ga op zoek naar oude vriendenboekjes. Wat vulde je daar allemaal in bij hobby’s en toekomstdromen? Ik begon ook mijn omgeving te bevragen: waar vinden jullie dat ik goed in ben, wat zijn mijn kwaliteiten? Heel confronterend, iedereen werd op den duur horendol van mij, maar ik moest mezelf gewoon opnieuw leren kennen. Eerst leek het zo logisch om mijn oude marketingbaan in de media om te ruilen voor een soortgelijke baan in een andere sector. Toen besefte ik dat ik dat helemaal niet meer wou, dat dit een kans was om iets anders te mogen doen. Dat begon met het posten van een iets langere en meer persoonlijke status op Facebook. Daarop kreeg ik zoveel goede reacties dat ik met de hulp van mijn vriend met een eigen blog ben begonnen. Daar herontdekte ik de liefde voor het schrijven en het delen van mooie dingen. Het werd de plaats waar ik mijn leven heb herschreven. Ik blog, ik schrijf voor opdrachtgevers of help hen met marketing, PR of sociale media en maak supergezellige koffiemokken in keramiek die je kan kopen via mijn website. Het leven had voor mij kunnen beslissen om ermee te stoppen. Ik ervaar dit echt als een nieuwe kans die ik heb gekregen. Ik ben dankbaar.’

Tijd voor plan B

Wat als je morgen opstaat en je niet meer kan doen wat je altijd al deed? Heb jij een plan B? ‘Ik daag iedereen uit om daarover na te denken’, zegt Evi. ‘Naast mezelf bevragen ben ik ook cursussen en workshops gaan volgen, vooral keramiek lag me goed. Creatief bezig zijn heeft me geholpen om mijn plan B vorm te geven. Ik raad dat iedereen aan. Het verzet je gedachten waardoor er plaats komt voor nieuwe ontdekkingen in jezelf. Als je begint te reflecteren zit er altijd wel ergens iets in je verborgen dat duidelijk maakt wat je graag zou willen doen, maar waar je nooit de kans toe hebt gekregen.’ Iedereen kan werk maken van een Plan B. Dat is voor Evi Renaux een belangrijke boodschap. ‘Plan B hoeft niet pas vorm te krijgen na een fundamenteel negatieve ervaring’, zegt ze. ‘Heel vaak hoor ik mensen zeggen “mocht ik ooit … dan zou ik dit of dat gaan doen”. Het is jammer dat die “mocht ik ooit” er vaak eerst moet komen. Als je een droom hebt, waarom durven mensen daar niet voor te gaan? Je moet voor je passie durven gaan omdat je dat wilt. Dat is niet gemakkelijk, hè. Ik merk dat de mensen die niet gedwongen werk moeten maken van een plan B zoals dat voor mij wel het geval was, er vaak nog meer mee worstelen. Je vindt altijd wel een reden om het uit te stellen. De mensen die nog min of meer comfortabel in plan A zitten hebben het vaak het moeilijkst. Kiezen voor jezelf en voor je eigen geluk doe je blijkbaar nog altijd niet gemakkelijk. In mijn nieuwe boek zal ik iedereen aansporen om voor je plan B te gaan omdat je dat zelf wilt, niet omdat je gedwongen wordt door ziekte, een scheiding of een ontslag. Laat plan B er alsjeblieft ook mogen zijn omdat je er gewoon gelukkig van wordt.’