“The Father” laat je ronddwalen in de duistere krochten van dementie

Voor zijn felbejubelde film The Father bewerkte Florian Zeller zijn eigen toneelstuk “Le Père”. Zowel de briljante vertolkingen (Anthony Hopkins, Olivia Colman) als het waarheidsgetrouwe portret van een oude man met dementie maken grote indruk.

De cinemazalen zijn nog maar pas weer open, of ze kunnen al uitpakken met een absolute topper: “The Father”. De film vertelt het verhaal van een 81-jarige man, Anthony, die beetje bij beetje zijn grip op de realiteit verliest. “The Father” is echter ook het verhaal van Anne, zijn dochter, die hem begeleidt door het labyrint van onbeantwoorde vragen, langs de ontelbare kraters heen die Alzheimer in zijn geheugen heeft geslagen.

Auteur en scenarioschrijver Florian Zeller leverde met deze film een topprestatie: de film is even goed als het theaterstuk, en ook de topcast lost alle verwachtingen in.

Essentieel en universeel thema

Je houvast verliezen bij het ouder worden, dat is een thema waar iedereen mee te maken krijgt. En daar is de auteur zich maar al te goed van van bewust. “Ik ben gedeeltelijk opgevoed door mijn grootmoeder, die begon te dementeren toen ik vijftien was. Ik ben dus vertrouwd met de problematiek. Maar bijna iedereen is ermee vertrouwd. Iedereen wordt vroeg of laat geconfronteerd met de dilemma’s die zorgen voor een bejaarde meebrengt.”

Een universeel thema dat trouwens wel vaker wordt aangesneden in films, maar niet noodzakelijk vanuit hetzelfde gezichtspunt als in deze film. “The Father” laat je kijken naar de ziekte door de ogen van de patiënt, in een ietwat benauwend appartement met gesloten deuren, waar tijd en plaats in elkaar overvloeien. De diepe verwarring die ontstaat, verontrust zowel het hoofdpersonage als ons, de toeschouwers.

Uitzonderlijke cast

Dat Hopkins het personage van Anthony zou spelen, was niet gewoon een optie, maar een evidentie. In het begin was de acteur, die voor de rest meteen enthousiast was over de film, niet zo gewonnen voor het feit dat het personage zijn naam draagt. Maar Zeller wou dat per se zo behouden. “Ik wilde de verwarring tussen fictie en realiteit nog accentueren. Ik voelde ook aan dat die naam iets in hem zou losmaken en hem zou stimuleren om op zoek te gaan naar heel persoonlijke emoties. Zo wou ik onrechtstreeks zijn eigen gevoel van sterfelijkheid oproepen.”
De 83-jarige acteur, die een Oscar won voor deze rol, vertolkt magistraal de complexiteit van een mentale aandoening die nog altijd ongeneeslijk is, net als de angstwekkende gevoelens die daaruit voortvloeien. Nu eens wordt Anthony aangrijpend neergezet, dan weer egoïstisch, verloren of meelijwekkend.

Olivia Colman (“The Favourite”, “The Crown”) speelt op een sobere en altijd relevante manier Anne, Anthony’s verwarde en soms ontmoedigde dochter. De actrice slaagt erin om je dat vreselijke gevoel te laten ervaren wanneer je langzaam iemand verliest die heel dicht bij jou staat, het heen en weer slingeren tussen ergernis, angst en schuldgevoel.

De muziek, het acteerwerk, de dialogen, de setting, het verhaal … Elke scène in “The Father” is ongelooflijk accuraat en roept bij iedereen diep begraven herinneringen, zoveel is zeker.

Dit artikel kwam tot stand in nauwe samenwerking met Cinéart. 
cineart.be

Lees ook:
Tuinieren maakt gelukkig
Food voor een boost van je weerstand
Hoe sociaal ben jij?