Stop met timemanagement en … ga surfen
‘Druk zijn is voor idioten.’ De Britse bedrijfspsycholoog en auteur Tony Crabbe spreekt krasse taal. Maar hij heeft zijn argumenten. Het is ‘in’ om druk-druk te zijn en alle golven tegelijk te willen bevaren (ook tijdens je vrije tijd), maar een pak efficiënter om te kiezen. Waar wil je je tijd in steken en waarin niet?
Tekst Sigyn Elst – Foto Shuterstock
Vraag aan iemand hoe het gaat, en de kans is groot dat het antwoord ‘druk’ luidt. Tony Crabbe zal niet begripvol beginnen knikken wanneer hij dat hoort. Ooit deed hij dat wel, want als bedrijfspsycholoog voor verschillende multinationals maakte hij honderd vluchten per jaar, werkte als een gek en wilde als zelfstandig ondernemer nooit een klant weigeren (‘stel dat ze je daarna niet meer bellen’). Ondertussen weet hij dat wie drukte voelt, te weinig over zijn leven en zijn werk heeft nagedacht. In zijn boek Nooit meer te druk – Een opgeruimd hoofd in een overvolle wereld pleit Crabbe om anders om te gaan met de overweldigende stroom aan informatie en activiteiten in ons dagelijks leven. ‘Het zal nooit meer rustiger worden en de hoeveelheid informatie die op ons afkomt zal enkel toenemen. Daarom is het nodig om keuzes te maken en je aandacht te leren focussen. Druk zijn? Dat is voor idioten.’
Druk doen is gemakkelijk
‘Mijn uitspraak over idioten is misschien een sterk statement, maar ik wil mensen een spiegel voorhouden’, legt hij uit in The School of Life in Antwerpen, waar hij later die avond een uitverkochte lezing zal geven. ‘Ik wil mensen niet met de vinger wijzen, maar hen duidelijk maken dat veel van de drukte gewoon te maken heeft met vermijding en in die zin de gemakkelijkste optie is. Het is veel eenvoudiger om je dag te beginnen met je e-mails dan om meteen gefocust aan je hoofdtaak te beginnen. We hebben het druk omdat we onze dag laten bepalen door onze omgeving en onze inbox in plaats van zelf over een planning na te denken. Veel mensen verspreiden de boodschap dat ze druk, druk, druk zijn, omdat ze denken dat dat als een successtrategie wordt gezien.’
Crabbe bestempelt drukte eerder als een vorm van gemakzucht, of zelfs een blijk van incompetentie om je leven en je werk te beheersen. Het is gemakkelijker om te proberen alles te doen, dan om te kiezen wat wel en wat niet. Er is meer moed voor nodig om minder te doen. Meer nog: zelfs als je ervan overtuigd bent dat je met reden druk bent, komt een hoop drukte voort uit een onbewuste drang. ‘Je bedrijvigheid is slechts deels jouw gedrag, voor het overige is het kuddegedrag’, vindt Crabbe. ‘Ik hoor vrouwen bijvoorbeeld dikwijls zeggen dat ze het niet eerlijk vinden dat moeders in hun bedrijf om half vijf mogen vertrekken. Dat is zo’n typisch voorbeeld: vrouwen wachten tot ze kinderen hebben om het moeilijke gesprek met hun baas aan te gaan om te vragen naar een betere indeling van hun werkdag. Waarom zou je daarvoor moeten wachten tot je kinderen hebt? We wachten altijd tot er een externe reden is om dat soort gesprekken aan te gaan, kinderen bijvoorbeeld, of ziekte. Waarom?’
