Random acts of kindness
Net als je ’t niet verwacht
Op een herfstig terrasje maak ik een lijstje op van dingen die ik zou kunnen doen. Een post-it op de vuilnisbak achterlaten voor de vuilnisman, een chocolaatje klaarleggen voor de poetsvrouw, een echte verjaardagskaart knutselen … Net op het moment dat ik een lief sms’je wil sturen, valt er een vrouw pal voor het terras in panne met de wagen. Ze pleegt een aantal telefoontjes en zit even later huilend aan het stuur met haar handen in het haar. Niemand reageert, hoewel de vrouw aan alle tafeltjes hét onderwerp van gesprek is. Ik verlaat mijn comfortabele zitje, ga naar haar toe en vraag of ik iets kan doen. Nee, snikt de vrouw. Het is haar gewoon allemaal te veel. Het was een rotdag, ze kan haar man niet bereiken, haar zoon naast haar heeft nog veel huiswerk … en nu zit ze hier nog te huilen in het openbaar ook. Ik zeg dat het niet geeft, dat het iedereen wel eens overkomt. De vrouw lucht haar hart. Ik ga terug naar mijn tafeltje. De vrouw is gestopt met huilen en terwijl ze wacht op een depannage steekt ze om de tien minuten met een big smile haar duim naar me op. RAKs moet je niet forceren, besef ik na dit kleine experiment. Ze overkomen je gewoon vanzelf, zodra je ervoor openstaat.
Random acts of kindness
• Als iemand roddelt, zeg dan iets positiefs over die persoon.
• Help iemand verhuizen.
• Doneer bloed.
• Dek de tafel extra feestelijk zonder reden.
• Stop 50 cent in de automaat en wandel weg.
• Geef ouders een compliment over het gedrag van hun kinderen. Niet voor het een of ander, maar gewoon, zomaar, uit vriendelijkheid.
Uit: Het RAK boek van Elise De Rijck (Lannoo, 2016)
