Ook knorrige tieners?

Mensen met tieners kennen het fenomeen: je kind vertrekt welgezind naar school maar komt thuis met een pokkehumeur en weigert met je te praten. Die weigering betrekken ouders vaak op zichzelf; ze zien het als een afwijzing. Nochtans hebben tieners volgens Lisa Damour, psychologe en auteur van Het puberende meisjesbrein ontrafeld, wel degelijk een aantal goede redenen om te zwijgen. Uit angst voor een negatieve reactie, bijvoorbeeld. Ze raadt aan dat te benoemen. Vragen aan je kind of het schrik heeft dat je boos zal worden, kan een gesprek opentrekken. Naast jouw reactie vrezen ze ook de negatieve gevolgen op lange termijn. Damour is eenduidig wat dat betreft: zelfs goede kinderen doen af en toe domme dingen. Daarin zijn ze niet anders dan volwassenen. Hoe sneller je dat accepteert, hoe beter. Soms willen kinderen ook niet praten omdat ze weten dat hun ouders het erover zullen hebben met anderen. Niet alle informatie kan binnenskamers gehouden worden, maar het loont wel om bij je kinderen even na te gaan wat zij als vertrouwelijk beschouwen. Tot slot zien adolescenten het nut van erover te praten niet altijd in. Damour vergelijkt het met virussen: ‘We don’t take our adolescents’ viruses personally and we probably shouldn’t take their grumpy moods personally, either.’ Geef hen wat extra aandacht en het vertrouwen dat ze er op eigen houtje wel uit zullen geraken.

Bron: www.nytimes.com

Tekst: Inke Hutse – Foto: Shutterstock