‘Niets is tegelijk zo gezond en makkelijk als werken met je ademhaling’

‘Als je blijft ademen doorheen de emotie, gaat de emotie uiteindelijk weg’

Hoe komt het dat adem invloed heeft op onze gemoedstoestand?

VD: “Ademhaling en emoties zijn verbonden. Dat weten wetenschappers ook inmiddels, alleen weten ze nog niet precies hoe. Als mensen het moeilijk krijgen en geëmotioneerd raken, dan beneemt dat hen de adem. Je kan zien hoe hun adem stokt – in de hoop en de veronderstelling dat ze zo die emotie niet zullen voelen. Je kan een emotie wel even bevriezen, maar dan komt het er toch op aan weer adem te geven aan het gebeuren. Ik merk bijvoorbeeld in de workshop Inspirerend spreken die ik geef, waarbij ik mensen begeleid naar meer ademruimte, dat er vaak emotie loskomt en dan zie ik hoe mensen die emotie meteen willen blokkeren. Op zo’n moment is het juist belangrijk om gewoon te blijven ademen, in en doorheen die emotie. Blijven ademen, zeg ik dan. Als je dat doet, gaat de emotie uiteindelijk ook weg.”

Bewust ademen kan soms wat lastig zijn.

VD: “Klopt. Als je bewuster stil staat bij je lichaam, word je je soms gewaar van zaken die je al jaren in een schuif had gestoken. Je blokkeert je adem juist omdat je bepaalde dingen niet wil voelen. Bewuster ademen verruimt dus ook je zelfbeeld. Maar altijd met de bedoeling daar beter en rustiger van te worden – en dat is ook wat er gebeurt. Want het is niet omdat je iets niet ziet dat het er niet is. Het is er wél, en het heeft onbewust zijn effect op jou en op je leven, alleen kijk je er niet naar. Het is pas door ernaar te kijken dat je er ook iets mee kan doen. Als ik al mijn rekeningen in een schuif stop, ga ik op een bepaald moment failliet. Maar als ik ze eruithaal, dan kan ik ze één voor één bekijken en zien wat ik ermee zal doen: een lening aangaan, in stukjes afbetalen, enz. Je neemt je leven in handen.”

Je boek geeft tips en oefeningen, maar ook steun?

VD: “Die feedback kreeg ik inderdaad van mensen die mijn boek lazen. Ze kregen niet alleen nieuwe informatie over adem, maar voelden zich ook getroost en gesteund, omdat ik aan het boek ook getuigenissen en verhalen uit mijn eigen leven heb toegevoegd. Enerzijds omdat ik van verhalen houd. Verhalen doen iets met ons, een verhaal bespeelt ons emotioneel centrum en we onthouden gegevens ook langer als ze verteld zijn in een verhaal. Maar anderzijds wilde ik door die verhalen ook mijn kwetsbaarheid tonen om van daaruit oprecht verbinding te maken. Het geeft lezers ook een ingang om zichzelf te herkennen: goh, ik heb ook een moeilijke bevalling gehad, of: ik heb ook afscheid moeten nemen van een ouder, of: ik heb ook eens een angstaanval gehad.”