Nic Balthazar: ‘We moéten niks!’
Moeten we sinds deze film anders naar jou kijken? Ogenschijnlijk ben je een immer vrolijke, stralende optimist.
NB: (lacht) ‘Er zit best veel van mij in het hoofdpersonage. De eeuwig glimlachende man is een strategie om mezelf het meeste kans te geven op een goede dag. Het is trouwens bewezen dat het werkt. Trek je mondhoeken in de richting van een glimlach en je hersenen krijgen de boodschap: dit is een gelukkig persoon. Daardoor ga je je beter voelen maar ik besef ook dat het op den duur een soort masker kan worden. En uiteraard lukt het ook niet altijd en voor iedereen, maar het toont wel aan hoe sterk ons lichaam in relatie staat met onze geest. We leven in een maatschappij waar de dingen dikwijls worden opgelost met pillen. Maar als je enkel met je cockpit bezig bent (wijst naar zijn hoofd), vergeet je soms dat je vleugels hebt die je kunnen doen vliegen. Daarom ben ik al jaren bezig met meditatie, dat is voor mij belangrijk om mijn geest tot rust te brengen, het denken te stoppen.’
Heb je die dualiteit tussen blijven lachen en je innerlijke negativiteit al altijd gevoeld?
NB: ‘Ik heb dat altijd wat gehad, ja. Ik noem mezelf een positieve pessimist. Er zijn weinig mensen die de sfeer op een feestje beter naar beneden kunnen halen door even over het klimaat te beginnen dan ik. Er zijn weinig mensen die een donkerder beeld hebben van wat ons te wachten staat met de opwarming van de aarde dan ik. Ik wil daar niet van wegkijken. Maar anderzijds is die realiteit zo verpletterend dat je ook een manier moet vinden om ermee om te gaan en door te gaan. Ik kan overvallen worden door dat donkere beeld en toch ’s avonds met vrienden staan vieren omdat de Rode Duivels een goede match hebben gespeeld. De chirurg die aan het opereren is en ziet dat de patiënt er erg aan toe is, mag op dat moment niet in tranen uitbarsten. Hij moet rustig en gefocust blijven. Ook wij moeten de dingen aanpakken en ons vasthouden aan de oplossingen. Die zijn trouwens heel hoopvol, denk maar aan de mogelijkheden op het vlak van duurzame energie.’
Wellicht is dat jouw manier om balans te vinden. Vind je dat een belangrijk streven?
NB: ‘Jawel, ook al klinkt het wat saai, in balans zijn. Alsof je wat afgevlakt bent. Maar toch is dat gevoel van evenwicht belangrijk. Ik kan dat trouwens evengoed bereiken door een uitspatting. Als ik echt ergens graag ben, zal ik altijd de man zijn die het feestje sluit of de laatste ronde in het café bestelt. Wellicht voel ik me dan gewoon verbonden met de sfeer of de mensen met wie ik ben. Als ik verbondenheid verlies, geraak ik uit evenwicht. Balans voel ik het meest als ik me verbonden voel met mensen die me positieve energie geven. Degenen die dat niet doen, de toxic people, die heb ik geleerd om netjes te omzeilen.’
Je weet dus wat je uit evenwicht haalt en hoe je je daarvan moet bevrijden?
NB: ‘Ik heb daarvoor wel wat dingen opgeofferd. Ik wilde niet afglijden naar een burn-out, laat staan naar drank en drugs zoals ik dat in mijn omgeving bij velen echte slachtingen heb zien aanrichten. Ik klink misschien wat pastoorachtig maar ik heb persoonlijk op andere vlakken wat zaken veranderd. Ik heb mijn auto weggedaan en doe alles met de fiets, ik ben al een tijdje halftijds gaan werken. Mijn remedie is dat ik enkel nog de dingen doe die ik graag doe. Mijn favoriete slogan is: ont-moet jezelf, een woordspeling met een dubbele betekenis. Mensen zeggen zo vaak we móeten dit en we móeten dat. We moeten naar een trouw bijvoorbeeld. Als je niet met volle goesting gaat, ga dan niet, zeg ik. Het bespaart de trouwers een bestek en je doet jezelf een groot plezier.’
