Never waste a good crisis!

(edito van 24 juni 2020)

Vanochtend, ergens op de snelweg tussen Antwerpen en Brussel, zat ik vast in een grijze wolk van uitlaatgas, geflankeerd door grommende vrachtwagens. Een benauwende ervaring, vooral omdat ik het lang niet meer gewend was. Voor het eerst hoorde ik heel bewust het geluid van wat men bijna gezellig een ‘accordeonfile’ noemt. En neen, het klonk niet echt als muziek in de oren.

Plots kreeg ik heimwee naar die periode tussen half maart en half mei. Wat heb ik genoten van de lockdown! Werk had ik amper, gezien dit magazine een editie oversloeg en mijn therapeutische praktijk op een laag pitje draaide. Ik spendeerde vooral veel tijd in mijn tuin nabij de Antwerpse Ring, en daar was het stiller dan ooit. Elke dag kleurden mijn vingers groener en ik verpotte zo’n honderd scheuten van de blauwe agave, een plant waar ze in Mexico tequila van brouwen. De weekends spendeerden we koppelgewijs in een romantische bubbel. We wandelden, fietsten, maakten foto’s van lege lanen en parken. En we rommelden zoals iedereen door het huis. Zowel in als uit ‘ons kot’ was er altijd wel wat te beleven. Bovendien ontdekten we ingenieuze manieren om contact te houden met vrienden en verhalen uit te wisselen. Een aantal van hen zag voor het eerst eenden of reigers in de tuin. Eén vriendin zag zelfs een hertje …

Ik mis die tijd wel. Rijker ben ik er niet van geworden, toch niet op mijn bankrekening, maar wat een heilzame ervaring. De wereld viel stil, de natuur veerde op, mensen ontdekten elkaar op een andere manier. En er was tijd voor bezinning. Op het moment dat ik dit schrijf is het half juni. We leven in het zogenaamde ‘nieuwe normaal’, de anderhalvemetermaatschappij met uitdeinende mensenbubbels. We werken meer thuis en dragen een mondmasker bij speciale gelegenheden, zoals een ritje met de trein en een bezoekje aan de bomma. De winkels lopen weer vol en de wegen slibben dicht. Is er dan zoveel veranderd, vraag ik me af.

Onder het motto ‘Never waste a good crisis’ stellen we in dit magazine de vraag: ‘Een betere wereld na corona?’. Gaan we de kans grijpen of blijft dit voer voor utopisten? Aan het aantal open brieven in kranten, in sneltempo opgerichte denktanken en geïnspireerde post-coronaboeken zal het niet liggen. Wees gerust, er broeit van alles in geest en gevoel. Het bewustzijn groeit. Maar hoe breed is het draagvlak voor daadwerkelijke verandering? Of is het nog te vroeg? Misschien hebben we nog een paar crisissen nodig. Zoals, ik noem maar wat: droogte, massale werkloosheid, ons economisch groeimodel dat finaal implodeert. Misschien komt er wel een echte oorlog, een gebeurtenis waarmee de impact van het virus op al te dramatische momenten weleens werd vergeleken. Misschien was het beestje slechts een boodschapper die de zwakke plekken in onze samenleving blootlegt en dan weer even gezwind verdwijnt. En wat als we dit niet ter harte nemen? Dan stuurt het binnenkort misschien wel zijn broertje of zusje. Op dit moment kunnen we dat nog niet weten.

Wat we wel weten: er moet iets veranderen, er moet véél veranderen! Maar hoe beginnen we eraan? Wij bundelden alvast ideeën van mensen die een visie hebben op hoe de wereld na corona er kan uitzien. Lees, en laat je inspireren.

En geniet van de zomer, want die heb je verdiend!

(Heb je het trouwens gezien? We veranderden onze baseline naar ‘bewuster dan ooit’. Zo is dat immers.)

 

Tanja Dierckx, hoofdredacteur PSYCHOLOGIES
tanja@psychologies.be

Foto: Carmen De Vos