Nemen we wel tijd voor wat ertoe doet?
We verzuchten het op vakantie. We nemen het ons voor na een ernstige ziekte. We zweren het bij een groot verlies. We zullen vanaf nu tijd maken. Tijd voor wat we zelf willen en voor wat wezenlijk is. Alleen: hoe doe je dat? En is onthaasten dan het zaligmakende antwoord?
Tekst Kaat Schaubroeck – Illustratie Eugenia Loli
‘We moeten niet dwangmatig onthaasten, we moeten betere keuzes durven maken. Het is wezenlijk dat je kiest voor die dingen die iets toevoegen en dat je al het andere durft loslaten’ Eva Brumagne, auteur van Maak tijd
Het vriendinnetje dat kwam spelen fluisterde de vraag in het oor van mijn dochter. Er waren toen nog geen klokken in hun leven, en ik had een eeuwigheid geleden gezegd: ‘Over vijf minuutjes gaan we samen naar buiten.’ Mijn dochter kende die geheime taal al wat beter. Zij zei: ‘Soms kan dat enorm lang duren, hoor.’ En toen renden ze weg om alvast iets anders te doen tot de vijf minuutjes voorbij waren. Jaren later vraag ik me weleens af: wat was er toen toch zo dringend? Waarom heb ik niet meer geknutseld, gehuppeld, gespeeld, waarom heb ik niet meer zandkastelen gebouwd? Waarom was er nooit tijd?
De race en het raadsel
We kraken onder de druk. Dat moet je wel besluiten als je de cijfers ziet over burn-out, maar ook over de inhoud van onze apotheekkastjes. Volgens een recent onderzoek van VRTnieuws neemt een kwart van de Vlamingen af en toe slaapmiddelen, antidepressiva of een combinatie van beide. Ook het gebruik van kalmeermiddelen ligt zorgwekkend hoog. Het wijst erop dat een hele maatschappij worstelt, en dat is vreemd, want we hebben handige apparaten, dienstencheques, snellere auto’s, kleinere gezinnen. Vrouwen zijn sinds de jaren vijftig wel ingestroomd op de arbeidsmarkt, maar de werkweek werd korter, de vakanties duren langer, er kwamen loopbaanregelingen. We zouden stilaan moeten baden in een zee van tijd. Waarom hebben we dan toch het gevoel dat we constant aan het racen zijn?
De laatste jaren zochten we de antwoorden vooral in tijdskrediet, onthaasting, me-time, een betere work-life balance. We droomden collectief van meer tijd om te genieten, te niksen, het hoofd leeg te maken, terrasjes te doen, te zwemmen met dolfijnen. Er ontstond zelfs een heuse onthaastingsindustrie, met een mindfulnesstraining hier en een yogacursus daar. De wellnesssector boomde: volgens de FOD Economie zijn wellnessondernemingen in vijf jaar tijd met een kwart toegenomen. Toch raast de stress nog altijd door onze hoofden.
