Meyrem Almaci: ‘Ik ben een brugpersoon en dat is soms eenzaam’

Als voorzitster van de Vlaamse groenen leidt ze haar partij alvast naar beloftevolle peilingen. ‘Maar de verkiezingen zijn nog veraf”, blijft ze daar nuchter bij. Ook vond ze tijd om haar atypische levensverhaal van jong migrantenmeisje dat zich een weg bluft naar het aso-onderwijs neer te schrijven in een boek. ‘Omdat ik wil dat mijn verhaal anderen kan inspireren.’

Tekst Sigyn Elst – Foto’s Marleen Daniëls

We ontmoeten Meyrem Almaci op een zonnige vroege herfstdag die voor haar sowieso stralend begon. Uit de resultaten van nieuwe peilingen blijkt dat haar partij Groen het erg goed doet. ‘Het is een mentale opsteker maar ook niet meer dan dat. Ik ben nogal rusteloos van aard dus ik zal maar gerust zijn na de verkiezingen. Dat is de enige echte peiling die ertoe doet en vooraleer we daar zijn, moet er nog een jaar gewerkt worden, een eeuwigheid in de politiek.’

Rusteloosheid heeft altijd in haar lijf gezeten, zo blijkt uit het boek dat ze schreef, Respect is de nieuwe punk, durven opstaan in turbulente tijden. Hierin trekt ze niet alleen van leer tegen de hardheid en het haantjesgedrag in de politiek, maar vertelt ze ook haar eigen verhaal van een jong meisje uit een migrantengezin dat opgroeit en openbloeit in het Waasland. Het verhaal is bij momenten ruw – ‘Mijn ouders kregen het volle gewicht van de afkeuring van de buitenwereld over wat ik deed over hen’ – maar allesoverheersend zijn ook de onvoorwaardelijke liefde, het grijpen en bij momenten zelfs forceren van kansen, rebellie en het geluk dat bepaalde zaken soms mooi samenvallen.

Waarom schreef je dit boek en waarom nu?

Meyrem Almaci: ‘Ik word vaak naar mijn achtergrond gevraagd omdat ik nu eenmaal een atypisch levensverhaal heb, volgens de statistieken althans. Zeker na mijn deelname aan Heylen en de Herkomst (televisieprogramma uit 2014 waarin Martin Heylen met een bekende Vlaming naar diens land van herkomst trekt, nvdr) dat emotioneel zeer intens was, ontmoette ik veel mensen die doorvroegen naar mijn achtergrond. Toen is het idee voor het boek ontstaan. Voor mij was het belangrijk om vooral te formuleren wat ik uit mijn levensverhaal heb geleerd. Vanuit de kleine reflecties over mijn eigen verhaal wil ik bruggen maken naar de grotere verhalen die eigen zijn aan onze tijd. De globalisering die mijn ouders naar hier deed komen, de ongelijkheid waarmee ik als kind te maken kreeg, mijn migratie-achtergrond en de armoede die ik heb ervaren; het zijn tevens alle grote uitdagingen van onze tijd. Onlangs nog stond in de krant dat onderzoek heeft uitgewezen dat vooral de portemonnee van de ouders uitmaakt waar kinderen terecht komen.’