Meer grip op je tijd?

‘De cursus maakt dat ik minder in een ad-hocmodus zit. Je weet wel, de hele dag bezig geweest zijn en op het einde het gevoel hebben dat je niets gedaan hebt’

Gegijzeld door to do’s

In het begin van de cursus moet ik een steekproef doen. Ik registreer mijn tijdsgebruik per kwartier en analyseer dan waar die tijd naartoe gaat. Confronterend! Vervolgens moet ik kiezen wat ik niet meer wil doen, wat ik wil delegeren of uitbesteden, automatiseren of slimmer aanpakken. Daarvoor moet ik elk van mijn taken in een categorie plaatsen: van wat ik echt graag doe, over afleiding en verveling tot ‘de beerput’. Goed om hierbij stil te staan, maar ik loop er tegenaan dat behoorlijk wat klussen noch in te delen zijn, noch te schrappen of te delegeren. Natuurlijk kom ik niet in een creatieve flow van het maken van brooddoosjes of het klaarleggen van kleding, maar dirty jobof niet,it has to be done. Ik blijk heel weinig te kunnen schrappen of delegeren en kan ook niet bij elke taak aangeven in welke categorie die nu precies valt. Maar ik heb wel een overzicht gemaakt en dat is op zich al een goede houvast. Het verbaast me eerlijk gezegd hoe weinig tijd er gaat naar kerntaken, en hoeveel naar de duizend-en-één klussen die zich aandienen. Ik neem me stellig voor daar verandering in te brengen.

De cursus gaat niet over meer gedaan krijgen in minder of evenveel tijd. De beoogde uitkomst is dat je bewuster omgaat met wat je doet en hoe je dat aanpakt. Als werkende moeder schiet ik meestal heel efficiënt in de doemodus van zodra er werktijd is. Maar in deze cursus leer ik eerst even een stapje achteruit te zetten en heel goed na te denken, waardoor het aantal keuzes dat ik op een dag moet maken vermindert en ik minder in een ad-hocmodus zit. Je weet wel, dat gevoel de hele dag bezig geweest te zijn en op het einde het idee te hebben dat je niets gedaan hebt.

Vanaf nu maak ik dus rituelen. Dat klinkt zweverig, maar het gaat om een volgorde van activiteiten die telkens terugkomen (bijvoorbeeld de onderdelen van de ochtendrush) en die ik wat efficiënter aanpak doordat ik niet elke dag weer bedenk wat ik wanneer moet doen. Ik leer prioriteiten te stellen door na te denken welk werk er voor mij echt toe doet (schrijven!) en daar voorzie ik dan weer grote blokken tijd voor, waarin ik afleiding uitschakel en niet gestoord word door telefoontjes of appjes, omdat ik mijn telefoon simpelweg opzijleg.