Judith vertelt: ‘Mijn lijf weet meer dan mijn hoofd’

Therapie-hoppen

‘In de jaren die volgden zag ik een resem andere therapeuten. Intussen waren ook een reeks fysieke klachten op de voorgrond gekomen, waaronder een naar uitputting neigende vermoeidheid en een toenemende prikkelgevoeligheid. Niet alleen geluiden waren moeilijk te verwerken voor me, maar ook geuren, sommige smaken, aanrakingen … Ook kon mijn lichaam bepaalde zaken niet meer verdragen, zoals melkproducten of een occasioneel glas wijn. Wat ik nog allemaal geprobeerd heb, wie ik allemaal geconsulteerd heb? Een homeopate die me iets voorschreef zonder me te vertellen wat het was. Een voetreflexologe die me ook voedingsadvies gaf. Een psychologe die healings deed. Een coach die beweerde mijn innerlijk te kunnen programmeren. Een andere coach bij wie ik affirmaties moest uitspreken terwijl ze de kracht in mijn armen checkte. Een osteopaat die hummend mijn rug kraakte, aan mijn benen trok en zei dat mijn lever niet goede werkte. Een vriendin die me van Bachbloesems voorzag. Enkele shiatsu-sessies. Een paar gewone massages. Een strikt macrobiotisch dieet. Drukpunten. Energiepunten. Gesprekken. Thee met vriendinnen. Chocola. In mijn eentje drie dagen in een hut in het bos gaan zitten, waar ik trouwens doodsangsten uitstond ’s nachts. Maar daar moest ik van mezelf uiteraard doorheen.’

Giga hoofd, klein lijfje

‘Uiteindelijk kwam ik terecht bij een vrouw die ik het gemakkelijkst kan beschrijven als een soort oudere wijze vrouw die een praktijk heeft voor integraal welzijn, waarin ze problemen holistisch benadert. (…)
Lees het volledige artikel in het juninummer van Psychologies.