Laura Groeseneken: ‘Ik wil geen cliché zijn’

Ik denk niet alleen na over mijn eigen leven, het houdt mij ook bezig wat er in de wereld gebeurt. Want het is soms zo absurd allemaal. Ik kan er echt van wakker liggen dat mensen niet diep genoeg nadenken over wat ze doen. Dat gaat van politiek, opvoeding, religie en consumptie tot het huisje-boompje-beestje-verhaal. Mensen zijn zeer beïnvloedbaar en nemen soms gewoon dingen aan. Daar kan ik heel ongelukkig van worden.’

Dat nachtelijke denken heeft een nefaste invloed op je gemoed?

LG: ‘Neen, want ik heb ermee leren leven. Dit is wie ik ben. Ik ben blij dat ik over de dingen nadenk en dat ik voor mezelf altijd een mening wil vormen. Soms wou ik wel dat ik gelukkig kon zijn met de kleinere dingen in het leven, dat ik niet altijd die grote kicks nodig had, dat ik niet altijd alles moest overdenken en gewoon kon meegaan met de flow. Maar je bent wie je bent.’

Wat helpt jou om dat tollende hoofd af en toe tot bedaren te brengen?

LG: ‘Zingen. Muziek beluisteren. Lezen. Ik ben een introvert, ik heb rust nodig om te ontspannen en op te laden. Ik vermijd ook grote groepen. Ik ben nooit bij de scouts of in de Chiro geweest omdat ik weet dat ik niet functioneer in dat groepsgebeuren. In een groep moet je volgen en dan heb ik het gevoel dat ik verdrink. Ik wil mijn eigen noden respecteren. Als ik zin heb om te lezen, dan lees ik. Die vrijheid heb ik heel hard nodig. Ik doe ook aan yoga, maar ik ben geen namasté-type. Ik doe het vooral om mijn lichaam wakker te maken. Als ik zeventig ben, wil ik een madammekezijn met een lange grijze vlecht dat ’s morgens nog aan de toppen van haar tenen kan. Dat is mijn doel. Ik mediteer ook een paar keer per week. Dat helpt mij om te connecteren met mijn lichaam, want met al dat nadenken durf ik dat wel eens te vergeten.’

(…)

Lees verder in de zomereditie van Psychologies, nu in de winkel