Laat hen knoeien
Pleidooi voor luie ouders
Onderzoek van de Universiteit van Mary in Washington wees uit dat kinderen met controlegerichte ouders meer risico lopen op depressie en angsten. Ze voelen zich minder bekwaam en minder in staat om hun mannetje te staan in het leven. Herkenbaar, volgens Noël Janis-Noron, gedragsdeskundige en auteur van Calmer, Easier, Happier Parenting. ‘Het is een natuurlijke drang om onafhankelijk te zijn. Als kinderen zelfvoorzienend zijn, groeit hun zelfvertrouwen: ze hebben het gevoel dat ze hun leven in de hand hebben. Als hun ouders constant alles voor hen doen of beslissen, leren ze niet om te vertrouwen op hun eigen vaardigheden. De essentie is hen laten oefenen in het nemen van beslissingen op vlakken waarvan ze bewezen hebben dat ze doordachte keuzes kunnen maken.’
Mijn zoon van negen begon ongeveer een jaar geleden te protesteren tegen zijn helikoptermama. Hij kreeg driftbuien uit pure frustratie. Van mijn aandringen om de Lego netjes op te ruimen tot zijn verlangen om inspraak te hebben in wat er op tafel kwam, we gingen erover in de clinch. Hij was niet gewoon aan het testen, hij was echt ongelukkig. Mijn door angst gestuurd ouderschap eiste zijn tol. Het dieptepunt werd bereikt toen ik weigerde om hem een oude trui te laten dragen, wat resulteerde in een meltdown van een halfuur en de hartverscheurende kreet ‘ik mag nooit zelf iets kiezen!’ Ik voelde me schuldig, want hij had gelijk. Hij was er ondertussen negen, maar hij had zo goed als geen inspraak in zijn eigen leven. Schaapachtig realiseerde ik me dat als ik wilde dat hij gelukkig, zelfzeker en zelfvoorzienend zou worden, ik hem ruimte moest geven om zijn eigen keuzes – en dus ook fouten – te mogen maken. Maar hoe de daad bij het woord voegen? Hoe moest ik minder angstig worden? Hoe moest ik het evenwicht zien te vinden tussen hem meer vrijheid gunnen en toch ook duidelijk de grenzen bewaken?
Een vriendin die met dezelfde vragen worstelde raadde me Luie ouders hebben gelijk van Tom Hodgkinson aan. Zijn filosofie is verfrissend simpel: we doen onze kinderen het grootste plezier door hen met rust te laten. ‘Voor de drukbezette, moderne ouder voelt dat contra-intuïtief’, zegt Hodgkinson. ‘We horen juist voortdurend dat we méér moeten doen, niet minder. Maar we stoppen te veel moeite in het ouderschap, niet te weinig. Door ons te veel te bemoeien met onze kinderen laten we hen niet toe om op de groeien en te leren. We moeten ons meer terugtrekken, hen laten léven.’
