Karen Damen: ‘Ik heb het gevoel dat mijn leven kan beginnen

In Perfect? kwam je tot de conclusie dat perfectie onhaalbaar is. Waarom noem je je nieuwe lingeriecollectie dan ook nog eens The Perfect Collection?

KD: ‘Omdat de collectie perfect is voor elk lijf. Voor vrouwen met dikke borsten, bijna geen borsten, een buik, wat jonger en wat ouder. Mijn lingerie moet voor iedereen goed zitten. Het is niet voor het perfecte lijf, want wat is dat? Ik heb er ook bewust voor gekozen om geen anorectisch model te laten poseren.’ ‘Ik heb een knap huis, de graafste auto ter wereld, een fantastische vent, een job die ik graag doe. En toch denk ik soms: waarom ben ik niet gelukkig?’

Vertel!

KD: ‘Mijn zoon staat er niet tussen, zo raar, die moet er sowieso bij! Het is moeilijk om dat gevoel op dit moment op te roepen want ik ben onwaarschijnlijk gelukkig. Ook omdat ik getrouwd ben. Dat geeft mij een gerust gevoel, ik ben helemaal zen. Mensen vragen: “Hoe voelt dat nu, getrouwd zijn? Juist hetzelfde zeker?” Maar voor mij voelt dat niet hetzelfde. Ik heb het gevoel dat alles eindelijk rond is, dat mijn leven kan beginnen.’

Het geluk druipt eraf, Karen!

KD: ‘Ik weet het! Ik ben precies in een vat Prozac gevallen. (lacht) Als het wat kouder begint te worden en ik zit met een onesie aan en een deken rond mij samen met mijn vent in de zetel naar tv te kijken, met de open haard aan en een goed glaasje wijn erbij: dat is voor mij het ultieme geluksmoment! Het liefst van al zou ik nog willen dat onze zoon vredig naast ons ligt te slapen. Dat is nog nooit gebeurd want die is meestal bezig met de iPad. (lacht) Het zijn de kleine dingetjes die mij gelukkig maken. Misschien omdat ik die de voorbije 17 jaar geregeld heb moeten missen dat ik daar nu zo hard bij stilsta. Veel mensen vinden het plezant om op restaurant te gaan, ik ben blij als ik eens thuis kan eten. Ik ben nergens liever dan thuis, bij mijn man en mijn kind.’ Je laat vaak een traan, ook op tv.

Heb je last van het feit dat je zo gevoelig bent?

KD: ‘Nee. Ze noemen mij de bleitkous, oké, liever dat dan dat ze mij een gevoelloos mens noemen. Ik ween nooit zomaar, er is altijd een goede reden. Als ik een traan laat op tv hoor ik achteraf van mensen dat ze hebben zitten meehuilen. Dat is omdat zij hetzelfde voelen, ik ween dus niet zomaar voor een onnozelheid. Last heb ik daar niet van. Bij mij komt alles er direct uit, ik krop niks op, dus ik ben er ook altijd heel snel vanaf. Daarna kan ik ineens weer extreem gelukkig worden om iets anders. Ik ben heel hard van de ups en downs. Als ik ongelukkig ben kan ik echt diep ongelukkig zijn, maar als ik blij ben wil ik naar al mijn vrienden tegelijk bellen om te zeggen: wat is het leven toch mooi!’

Als je in een dal zit, wat kan jou daar dan uit helpen?

KD: ‘Slapen. Bij mij hangt alles af van een goede nachtrust. Ik heb minstens negen uur slaap nodig, anders ben ik slechtgezind en kan je met mij niks aanvangen. Als ik goed geslapen heb, kan ik de wereld aan. Ik ben wel eens naar een psycholoog geweest tijdens een moeilijke periode in mijn leven, tussen twee vriendjes door, omdat ik niet wist of ik wel de juiste keuze had gemaakt. En ik ga naar een shiatsutherapeut en een healingmadam. (…)

Lees het volledige interview in het winternummer van Psychologies.