In zomermodus
Het is weer zomer. Wat een heerlijke tijd toch. Niet alleen vanwege van het zwoele weer, maar ook omdat we door het tragere zomerritme net iets meer geneigd zijn om die stukjes van onszelf los te laten die ons tijdens het jaar krampachtig in het gareel houden: onze discipline, onze stiptheid, onze controle over ‘hoe het moet zijn’… We verslapen ons al eens zonder al te veel schuldgevoelens, we laten de kinderen voor de verandering eens wél vuil worden tot achter hun oren en we dragen die net iets te korte jurk … Ach wat, het is toch vakantie? Opeens worden we een gezelliger versie van onszelf.
Vakantie is een periode van laten waaien, dingen loslaten die ons niet meer dienen en onszelf een beetje herdefiniëren. Om dan in september met een schone lei, hervonden energie en een iets leuker beeld van onszelf te kunnen herbeginnen. Dat is nu eenmaal wat ontspanning met een mens doet. Het helpt de tunnelvisie weer te verbreden, die onze kijk op de werkelijkheid doorheen het jaar wel eens dreigt te benauwen.Waardoor we beperkende gedachten gaan denken als ‘ik kan niet anders’ en ‘dit is nu eenmaal de realiteit’. Opgejaagd aan de kassa van de supermarkt valt het ons zelden te binnen om onze keuken eens knalroze te schilderen, of om toch maar die job op te geven om een pop-up bloemen-bar op te starten met die nieuwe maffe buurvrouw. In opjaagmodus denken we eerder aan tandartsafspraken en vervelende gesprekken met afdelingshoofden op het werk.
Maakt de dagelijkse stress dan echt een andere mens van ons? Zien we opgedraaid in de file aan het Leonardkruispunt inderdaad de opportuniteiten niet meer, die we op een krijtrots in Cap Gris Nez wel zien? Als we stressdokter Luc Swinnen mogen geloven, is het inderdaad zo dat stress ons denken, en dus ons gedrag, sterk beïnvloedt. In zijn praktijk valt het hem alleszins op hoe mensen die kampen met stress niet meer nuchter denken, maar vaak allerlei onlogische bespiegelingen maken. Iemand die stijf staat van de stress vindt bijvoorbeeld met vakantie gaan om uit te blazen geen plausibel idee meer, kaart hij aan. Alsof wat ons op een rustig moment logisch lijkt, onder stress plots niet meer logisch is. ‘Mensen die erg onder stress staan, hebben soms het gevoel dat hun hersenen niet meer van hen zijn’, merkt ook dr. Paul Koeck op in ons dossier over loslaten. ‘Hersenen zijn bedoeld om ons op basis van de prikkels die we ontvangen dingen te laten doen die goed voor ons zijn’, geeft hij nog mee. ‘Maar als we onder druk staan, doen onze hersenen dat niet meer, en dan valt ook die zelfzorg weg.’
Dat zet me aan het denken. Niet alleen over de ongezonde vicieuze cirkel waarin stress elk van ons persoonlijk brengt, maar ook over wat een impact stress zou kunnen hebben op het grotere geheel. Zou het kunnen dat een samenleving die snelheid, prestatie, de ratrace en dus – ja – stress een stuk in de hand werkt, dan ook niet meer geneigd is om officiële beslissingen te nemen die gezond voor ons zijn? Zou het kunnen dat we vanuit een of andere collectieve tunnelvisie zonder het goed te beseffen met z’n allen steeds ongezondere beslissingen nemen? Het lijkt me niet zo’n onlogische gedachte.
Het zet me alleszins aan om van mijn ontspannen zomerbrein gebruik te maken om een paar gezonde ideeën te verzamelen die ik kan meenemen naar de herfst. In onze zomereditie van Psychologies vind je daar overigens de nodige inspiratie voor. En ik neem me ook voor om een beetje vaker gewoon fuck itte zeggen, want naar het schijnt maakt ook dát een gezelliger mens van ons. Fuck it dus, foert, laat gaan die banaan. Men zegge of roepe het voort, daar op die rots in Cap Gris Nez. De kinderen hebben toch modder in hun oren.
Anne Wislez is hoofdredacteur van Psychologies magazine
Foto: Carmen De Vos
LOSLATEN, hoe doe je dat en wat houdt je tegen? Het dossier in de zomereditie van Psychologies, vanaf 7 juli in de winkel!
