‘Ik ben het organiseren moe’
Wacht iedereen altijd op jou om alles thuis en op het werk georganiseerd te krijgen? En ben je beu dat jij altijd diegene bent die alles moet doen? Een paar tips die kunnen helpen.
Tekst Christine Lamiabel, Siska Verstraete – Illustraties Eric Giriat
Zomer of winter, op het werk of op vakantie, Nadia (45) is altijd degene die alles organiseert. ‘Ik onderneem meestal als eerste actie, want ik heb zo mijn eigen idee over hoe een project moet lopen. Bovendien wil ik graag dat het allemaal een beetje vooruitgaat, anders word ik nerveus. Heel comfortabel voor mijn collega’s, maar mijn regeldrang heeft wel een negatieve invloed op de relatie met mijn man en mijn dochter. Hoe vaak ik hen ook vraag om meer initiatief te nemen, ze wachten altijd op mij om dingen te organiseren.’
Angst voor de chaos – ‘Mensen die alles willen regelen hebben dikwijls een gebrek aan vertrouwen in zichzelf, in de ander, in de wereld’, zegt psychotherapeut Pieter-Jan De Schryver. ‘Ze hebben het gevoel dat het leven vol onaangename verrassingen zit waar ze niet tegen zijn opgewassen. We leven vandaag ook in een tijd waarin we verantwoordelijk worden gehouden voor ons leven, voor ons succes. Veel mensen vinden het idee dat iets aan hun greep ontsnapt dan ook ondraaglijk. Ze proberen zo goed mogelijk voorbereid te zijn en zo gestructureerd mogelijk te werk te gaan om een gevoel van controle te behouden. Wat een illusie is natuurlijk, want het leven is niet maakbaar.’
Stresserend leven – Ook te veel stress in je leven kan aanleiding geven tot een sterke controledrang. Pieter-Jan De Schryver: ‘Als je de hele tijd lijstjes opmaakt, dan is dat wellicht een teken dat je te veel op je bord hebt, dat je last hebt van stress, van het gevoel dat je constant achter je trein aan moet hollen. Alles structureren kan dan wat rust brengen in je hoofd. Vooral perfectionisten houden graag alles onder controle. Bovendien willen ze voldoen aan de verwachtingen die anderen hen opleggen — of waarvan ze denken dat anderen hen die opleggen. Dat levert nog meer stress op, waardoor hun behoefte aan controle verhoogt.’
Gezin van herkomst – Voor Juliette Allais heeft de behoefte om alles te organiseren vaak te maken met de rol die mensen toegewezen kregen in hun gezin van herkomst. ‘Sommige kinderen komen in een positie terecht waarin ze te snel te veel verantwoordelijkheid moeten dragen. Ze ontwikkelen dan een té groot verantwoordelijkheidsgevoel, wat kan leiden tot de neiging om hypergeorganiseerd te zijn. Omgekeerd kunnen ook kinderen die opgroeien in een familie waar totaal geen regels gelden de noodzaak voelen om de chaos te beheersen en zo hun angst te bedwingen.’ Bij heel wat vrouwen ziet Juliette Allais ook een link met een afwezige vaderfiguur, of een vader waar de moeder op neerkeek. ‘Wanneer meisjes ingelepeld krijgen dat mannen nergens voor deugen, dan zullen ze geneigd zijn om alles zelf in handen te nemen.’
Schrik om niet graag gezien te worden – ‘Als mensen zich als kind niet echt welkom voelden, zijn ze wat onzeker over de affectieve band die ze hebben met anderen’, weet Juliette Allais nog. ‘Door alles voor hen te regelen, hebben ze het idee dat ze toch belangrijk zijn in hun ogen.’ De prijs voor die houding is wel behoorlijk hoog: veel spanning, zowel fysiek als mentaal, en het gevoel nooit echt te voldoen.
