Hoe ga je om met kinderen in tijden van terreur?
De aanslagen van dinsdag op de luchthaven van Zaventem en het metrostation Maelbeek hebben heel ons land getroffen. We zijn zelf geschrokken door wat er is gebeurd, maar ook onze kinderen vangen de informatie op. Hoe ga je daarmee om? Wat kan je wel of niet zeggen tegen angstige kinderen in tijden van terreur? Psychologies sprak hierover met kinderpsychologe Marjan Gerarts.
Alix Cruyt
Wat als je als ouder zelf erg geschrokken bent door de aanslagen, laat je dat zien of blijf je sereen bij je kind?
Marjan Gerarts: ‘Ik denk dat ouders zich zeker niet als robots moeten gedragen. Als de aanslagen je hebben geraakt als mens, kan je daar niet onbewogen naar kijken. Ben je erg angstig, dan spreek je er best over met volwassenen in plaats van kinderen, die begrijpen de situatie beter. 
Ouders hebben een verantwoordelijkheidsfunctie. Jonge kinderen die hun mama of papa zien panikeren, kunnen die emoties overnemen. Dus moet je als ouder op zo’n moment je best doen om je emoties te kanaliseren. Het is belangrijk dat je ze onder controle kunt houden als je je kinderen geruststelt.’
Hoeveel mag je kind weten over terroristische aanslagen? Ben je eerlijk als ze je vragen stellen?
MG: ‘Volgens mij horen kinderen onder de zes jaar volledig afgeschermd te worden van zo’n informatie. Als ze ouder zijn of er toch dingen over opvangen, ben je hen uitleg verschuldigd. Maar dan wel op hun maat. Bij jonge kinderen ligt de nadruk op geruststellen, terwijl bij tieners ook wat duiding kan gegeven worden, om hen een maatschappelijke omkadering te geven van zulke gebeurtenissen.’
Wat als je kind er zelf niet over praat of om vraagt?
MG: ‘Dan nog mag hij op de hoogte gebracht worden. Vanaf dat je kind naar de lagere school gaan, kan je met hem of haar een gesprek aangaan. Hoe dan ook is de kans groot dat hij of zij er op de speelplaats of in de media iets over opvangt.’
Vermijd je gruwelijke beelden?
MG: ‘Ik denk oprecht dat je kinderen beter niet confronteert met wrede beelden. Als het toch gebeurt dat je kind ze opvangt, geef je best wat uitleg over wat ze zien. Probeer daarover ook een duidelijk en positief beeld te geven. Ze zullen ontploffingen, chaos en angst gezien hebben. Maar naast die dingen heb je ook de hulpverleners, de politieagenten, brandweermannen en zoveel andere mensen die zich als helden gedragen om zoveel mogelijk slachtoffers te redden. Het is goed om voor je kind de nadruk te leggen op de positieve dingen. Uitleggen dat een aanslag bijna nooit plaatsvindt, dat er heel veel mensen zoeken naar de daders, dat iedereen de gewonden wil helpen, enzovoort.’
Tips
van kinderpsychologe Marjan Gerarts
- ‘Zoek vertrouwen in je eigen omgeving.’ Raad je kinderen aan in geval van angst naar mensen te stappen die hen een veilig gevoel geven en met hen over hun emoties te praten.
- ‘Maak jezelf niet angstiger.’ Kinderen hebben vaak een heel uitgebreide fantasie. Ze kunnen zich bij geweld of terreur vaak nog veel ergere dingen voorstellen dan er al zijn. Leg hen uit dat ze zichzelf niet onnodig extra bang moeten maken.
- ‘Adem traag in en uit’. Als kinderen toch plotse paniekaanvallen krijgen, wat kan gebeuren als ze piekeren over zulke thema’s, kunnen ze best letten op de ademhaling. Leg uit dat ze kort (krachtig?) en diep moeten inademen, om dan langzaam en rustig uit te ademen. Dat maakt hen rustig.
Nog vragen?
Heeft je kind nog bijkomende vragen, problemen of thema’s waarover hij wil praten, dan kan hij terecht bij de vzw Awel. Kinderen en jongeren kunnen via chat of telefonisch een gesprek voeren met medewerkers over alles wat hen bezighoudt.
Meer informatie
Telefoon: 102 (elke dag van 16 u tot 22 u, behalve op zon- en feestdagen)
E-mail: brievenbus@awel.be
Chat: www.awel.be
