Wie zit er in over de toekomst?
Twee generaties op een buik
“Mensen voelen ergens in hun buik dat we, wat de fundamentele ecologische uitdagingen betreft, niet goed bezig zijn”, zegt Dirk Barrez nog. “Ze merken dat diegenen die begaan zouden moeten zijn – de politiek, maar ook de media – voor een groot stuk forfait geven of geen volwassen, valabele en geloofwaardige antwoorden geven.” Volgens hem is er om verandering teweeg te brengen meer nodig dan sensibilisering. De duurzame inspanning is nog te veel het werk van enkelingen. Er moeten hefbomen gecreëerd worden om de verandering op grote schaal te sturen. “De transitie naar een duurzame samenleving moet systemisch georganiseerd worden, zodat iedereen op alle niveaus aan hetzelfde zeel trekt. Er moet een groter draagvlak komen, in de politiek, de industrie en bij de bevolking. Als je een spoorwegnetwerk aanlegt, doe je dat globaal en niet hier en daar een stukje. Onderwijs, de sociale zekerheid en pensioenen, dat zijn allemaal dingen die we ooit systemisch georganiseerd hebben gekregen. We zouden dit opnieuw moeten doen. In Duitsland zie je bijvoorbeeld een enorme opkomst van hernieuwbare energie, een grote boost in de nieuwe industrie. Bovendien zijn daar tweederde van de windmolens en zonnepanelen in handen van de burgers. Veel mensen die zeggen dat zo’n participatieve groene economie niet realistisch is, antwoord ik: kijk naar Duitsland.”
Samenwerking is dus aan de orde. Herman Konings ziet wat dat betreft al een hoopvolle beweging in intergenerationele samenwerking, iets wat vroeger niet zo evident was. “Millennials zullen hun ouders moeten overtuigen dat ze moeten nadenken over de gevolgen van hun gedrag. Ik denk dat ze gehoor zullen krijgen. Hun ouders zijn een hyperindividualistische generatie, maar als die na een druk professioneel leven met pensioen gaan en de ratrace loslaten, krijgen zij de tijd om na te denken. Ze worden geconfronteerd met hun eigen duurzaamheid, met kinderen die lijden aan een quarterlifecrisis of antidepressiva slikken, met leeftijdgenoten die sterven aan kanker. En ze zullen zich beginnen afvragen: wat heb ik eigenlijk op deze planeet achtergelaten? Het is voor het eerst dat twee generaties zullen samenwerken en elkaar beïnvloeden in anders denken. De babyboomers en de babybusters, geboren vanaf de jaren 70, begrijpen elkaar. Er ontstaat meer en meer fellow travelship tussen de generaties, ze worden medereizigers in een verhaal.”
Meer lezen?
Futures, turen naar onzekere tijden/Wending, Herman Konings (Lannoo, 2017)
Transitie, onze welvaart van morgen, Dirk Barrez (Pelckmans Pro, 2016)
(En waarom denkt de ene mens solidair en de ander juist meer aan zichzelf?
Lees verder >>>)
