Het rommelt in relatieland

Losbandig internet

Een andere recente tendens is die van datingapps zoals Tinder en het nieuwe Happn. Zo kent iedereen wel een paar mensen die hun nieuwe liefde via Tinder hebben leren kennen. Ook de Amerikaanse comédienne Amy Schumer kwam er onlangs eerlijk voor uit dat ze haar nieuwe vriend via de app Bumble heeft ontmoet. Maar ook de voorgangers van die apps – datingsites zoals Parship, Elite en Relatieplanet – doen nog altijd heel goede zaken. Dat die platformen zo populair zijn, is heel logisch, zegt Migerode. ‘In vergelijking met vroeger verbinden we ons een stuk later. We studeren langer, gaan eerst nog een jaartje reizen, halen daarna nog een diploma erbij enzovoort. Sommigen blijven bij de partner die ze tijdens hun studiejaren leerden kennen, maar velen settelen zich pas daarna. Die laatsten moeten dan maar het geluk hebben dat ze op hun werk iemand tegenkomen. Voor een heleboel mensen gebeurt dat niet, waardoor je op dit moment veel zoekenden op de relatiemarkt hebt. Dat een nieuwe technologie die mensen samenbrengt, die dan kunnen kijken of ze bij elkaar passen, vind ik geweldig. Je kan ermee ook verder kijken dan je eigen woonplaats of stamkroeg en zo je opties aanzienlijk vergroten.’

Maar er is ook kritiek op de datingsites en -apps. Zo wordt gezegd dat ze overspel in de hand werken. Een stelling waar Migerode het niet mee eens is. ‘Het klopt dat een percentage mensen dat online een partner zoekt, niet single is. En het klopt ook dat bepaalde sites, zoals Second Love, zich richten op mensen die een buitenechtelijke relatie zoeken. Maar wat is het verschil met cafés of discotheken die bekendstaan als pick-up places en die je in elke stad hebt? De technologie is nieuw, maar het fenomeen bestaat al heel lang.’ Ook Jitse Schuurmans, die als antropoloog aan de universiteit van Amsterdam promoveert op datecultuur, weerlegt dat internetdaten tot meer vreemdgaan leidt. ‘Er wordt soms gedacht dat omdat je op internet meer opties hebt, mensen sneller geneigd zijn om hun partner op te geven voor iemand anders. Maar recent Amerikaans onderzoek wijst uit dat de gemiddelde duur van relaties die online begonnen zijn dezelfde is als die van relaties waarbij mensen elkaar offline leerden kennen. Ook een leuk gegeven: een tijd geleden werd de Amerikaanse versie van Second Love, Ashley Madison, een datingsite voor vreemdgangers dus, gehackt. Bleek dat daar elf miljoen mannen actief op waren, maar minder dan duizend vrouwen. Dus voor mannen kunnen die sites wel een bepaald verlangen oproepen, maar heel veel vrouwen zijn daar niet in geïnteresseerd. En je moet natuurlijk met twee zijn om te kunnen vreemdgaan. Ik zie dus weinig bewijs dat er door het internet meer overspel zou zijn.’

Nieuwe respectloosheid

En dan is er de kritiek dat datingsites en -apps het uiterlijk belangrijker maken. Ook daar is Migerode het niet mee eens. ‘Uit onderzoeken blijkt telkens dat mensen hun eerste indruk altijd laten bepalen door uiterlijk. En wie op zoek is naar een partner, kijkt op een feestje ook rond welke mensen hij aantrekkelijk vindt. Het enige verschil is dat er op zo’n feestje pakweg honderd mensen zijn en dat er op Tinder honderd mensen per uur voorbijkomen.’ Schuurmans daarentegen vindt foto’s op internet kijken en zo mensen beoordelen wezenlijk anders dan iemand in een café of op een feestje tegenkomen. ‘Daar telt voor een eerste indruk ook je lichaamshouding, je presentatie en de energie die je uitstraalt. Er is een rijker scala dat je kan beoordelen als aantrekkelijk of niet. Onderzoek wijst ook uit dat de meeste gebruikers van datingapps enkel de heel mooie foto’s aanklikken en de rest links laten liggen. Dat maakt dat vooral aantrekkelijke mensen baat hebben bij online daten. En dat is wel iets wat wijst op een zekere verschraling en oppervlakkigheid.’

Verder wordt er bij internetdaten ook vaak over een ‘nieuwe respectloosheid’ gesproken. Er wordt dan verwezen naar het fenomeen ‘ghosting’, waarbij iemand met wie je een date hebt gehad, opeens van de radar verdwijnt. Jitse Schuurmans: ‘Het vluchtige van internet moedigt inderdaad een bepaald gedrag aan. Tinder deed een tijd geleden zelf een onderzoek, waaruit bleek dat met een hoog percentage matches niks gebeurt, dat gesprekken heel vaak opeens stoppen en dat gebruikers na een date niks meer horen van iemand. In mijn eigen interviews noemen Tindergebruikers dat ook als een van de grootste frustraties. Dat zijn dingen die veel minder gebeuren als je iemand offline leert kennen, wat meestal via gemeenschappelijke vrienden of je werk gebeurt. Dan is er de etiquette om wat netter met elkaar om te gaan.’