Griet Op de Beeck: ‘Ik ben blij dat ik leef’
Het beste wat we hebben is het leven, meent schrijfster Griet Op de Beeck, en dus pakt ze dat leven tegenwoordig met twee handen vast. Niet om het geluk te zoeken maar om intensiteit te voelen en te blijven evolueren, op alle vlakken. Zo vond ze onlangs de moed om te getuigen over het jarenlange misbruik door haar vader. Omdat stilzwijgen nog nooit iemand heeft geholpen. En omdat het intussen zoveel beter met haar gaat: ‘Mijn leven is niet bepaald een picknick geweest, maar ik ben heel blij dat ik leef.’
Tekst Valérie Du Pré – Foto’s Johan Jacobs – Visagie Vicky Defre
‘Ik vind geluk nogal overschat, als concept. Ik ben meer fan van intensiteit. Maar dat betekent ook dat je de lastige dingen durft toe te laten en dat je daarmee omgaat’
Het gaat hard voor schrijfster Griet Op de Beeck. Haar nieuwe roman Het beste wat we hebben bestormt de boekenlijsten, haar manuscript voor het Boekenweekgeschenk 2018 vertrekt straks naar de drukker en vanaf deze maand is Vele hemels, de verfilming van haar debuutroman uit 2013, te zien in de Belgische zalen. Intussen zijn de filmrechten van al haar boeken verkocht, maar die eersteling op het witte doek, dat moet toch bijzonder zijn.
Je zei: ‘Het wordt anders, ik hoop dat mensen het boek gewoon vergeten.’
GODB: ‘Ik heb geen last van ego in dit verband. Ik heb een boek geschreven dat een artiest uit een andere discipline geïnspireerd heeft en dat vind ik een ongelofelijk mooi compliment. Ik hoop dat mensen de klassieke discussie – wat is beter: het boek of de film – achterwege laten en het hebben over de interpretatie die Jan Matthys, de regisseur, aan deze film heeft gegeven.’
Ik leg je graag enkele quotes voor uit Vele Hemels, te beginnen met: ‘Niemand heeft ooit beloofd dat het leven geestig zou zijn.’
GODB: ‘Dat is waar, hè.’
Vind jij het leven lastig?
GODB: (Glimlacht) ‘Ja. Jij niet? Mijn leven zoals het zich ontrold heeft, is nu niet bepaald een picknick geweest. Maar ik ben er wel mee aan de slag gegaan en ik sta nu op een veel betere plek dan een aantal jaren geleden. Daar ben ik ontzettend blij om. Ik ben heel blij dat ik leef. Tegelijkertijd leven we in een wereld waar je niet vrolijk van wordt. Er zijn een aantal zeer reële dreigingen waar geen enkel mens tegen beschermd is. Het leven kan dus geweldig lastig zijn, het is niet iets waar je zomaar even fluitend doorheen walst. Maar ik vind geluk nogal overschat, als concept. Ik ben meer fan van intensiteit. Maar intensiteit betekent ook dat je de lastige dingen durft toe te laten en dat je daarmee omgaat. Het is niet erg als het even moeilijk is of pijn doet. Dat is ook leven.’