Goednieuwsshow?
Door Tanja Dierckx, hoofdredacteur PSYCHOLOGIES
Net voordat ik dit edito schreef, keek ik naar The Banshees of Inisherin. Jezus, wat een film! Over vriendschap tussen twee mannen, de afwijzing van de ene door de andere, over onmacht en onverzettelijkheid en de waanzin die hieruit kan voortkomen. Met intense personages die langzaam onder je huid kruipen, en die je eerder zult invoelen dan begrijpen. En dan kom je bij diepe wanhoop. Nee, blij word je niet van deze intimistische prent vol donkere gedachten, al wordt ze verkocht als een komedie. Maar wat een juweeltje. Miserie kan zo schoon zijn.
Bij Psychologies kunnen we er ook wat van. Een vriendin zei me onlangs dat we best wel zware onderwerpen brengen in ons magazine. Tja, we kaarten aan wat foutloopt, we brengen verslag uit over zaken waar je niet meteen happy van wordt. Zoals de toenemende angst bij kinderen en jongeren (p. 42), manipulatie in onze dichte relaties (p. 36), diepgeworteld trauma (p. 50) en de prestatiegerichte maatschappij die tot zoveel burn-outs leidt (p. 60). De vinger op de wonde leggen doen we zo graag. Want als je een probleem eenmaal kunt pinpointen, kan er inzicht komen.
En dan komen we bij hoop en herstel. Met angst kun je leren omgaan, ook als je een kind of tiener bent. Manipulatie kun je herkennen, niet alleen bij de ander, maar ook bij jezelf. Van trauma kun je genezen en burn-out kun je tijdig voorkomen. En dan hebben het nog niet over dat wonderbaarlijke zelfgenezend vermogen van de mens (p. 66), dat er zomaar voor zorgt dat wonden helen, ziektes genezen, dat ons systeem steeds weer naar evenwicht zoekt in een magisch samenspel van materie en energie. Als ik er zo naar kijk, brengen we eigenlijk supergoed nieuws.
Is The Banshees of Inisherin dan ook een goednieuwsfilm? Niet echt. Of misschien toch, want een van de personages kiest ervoor om niet mee te gaan in deze absurde strijd, terwijl anderen zich afzijdig houden of machteloos toekijken. Of misschien toch, omdat de mens in zijn diepmenselijkheid wordt geëerd? Alleszins zijn die negen Oscarnominaties dik verdiend. Want op zijn minst doet dit verhaal je meevoelen met de worstelende mens. En het doet je diep nadenken over omgaan met conflicten en de zin van het leven in het algemeen. Dat is niet niks.
tanja@psychologies.be
