Zo leer je FOERT zeggen
Vasthouden heeft zo zijn voordelen. Iets blijft wat langer bij je. Tot je ontdekt dat wat je vastklampt, je eigenlijk geen deugd doet. Té veel belang hechten aan zaken maakt ons zwaarmoedig en lichtgeraakt, zegt John Parkin in zijn boek Fuck it, het is wat het is. Hij pleit er dan ook voor om wat vaker foert te zeggen. Dat proces gaat in drie stappen.
Tekst: Anne Wislez – Beeld: Shutterstock
‘Foert leren zeggen brengt wat meer ontspanning, plezier, spontaniteit, openheid, zorgeloosheid, positiviteit, moed en luchthartigheid in ons leven. Waar wachten we op?’ – John Parkin
Waarom houden we zo hardnekkig aan iets vast? Omdat we het belangrijk vinden. Dat maakt dat we ons eraan gaan hechten, of er zelfs zwaar aan gaan tillen, zegt trainer John C. Parkin, die samen met zijn vrouw al tien jaar loslaat-trainingen geeft in Italië. Centraal in zijn werk staat het gegeven fuck it, of foert. Het ultieme loslaten. ‘Ergens zwaar aan tillen kan ons ernstig maken, te ambitieus, te oordelend, opvliegend, lichtgeraakt, bang om fouten te maken, gevoelig voor wat anderen zouden kunnen denken’, merkt hij op in zijn boek Fuck it, het is wat het is.
Een beetje meer ‘foert’ zeggen tegen zaken die o zo belangrijk lijken, maar het in feite niet (hoeven te) zijn, zal het omgekeerde in je leven brengen: meer ontspanning, plezier, spontaniteit, openheid, zorgeloosheid, positiviteit, moed en luchthartigheid. Om dat te bewerkstelligen ontwikkelde hij een loslaat-strategie die hij aankleedt als een game met levels. Je kan dus pas over naar het volgend level als je het eerste hebt geïntegreerd. Hier gaan we: level één.
LEVEL 1: Ik kan pas rustig zijn, als…
Met andere woorden: ‘Ik kan niet loslaten, want ik vind het te belangrijk’
We jagen dingen na omdat ze ons een bepaald gevoel geven. Een kick, een gevoel van welbevinden, van rust, van erbij te horen … Als we ze nog missen, denken we dat we ons pas ‘goed’ zullen voelen als we het hebben. Bij elk van ons is dat een andere combinatie van dingen. ‘Ik ga me pas goed voelen als ik op vakantie ben, die schoenen heb, die partner aan de haak heb geslagen, mijn kinderen het huis uit zijn, ik die 5 kilo kwijt ben, de ruzie heb bijgelegd met die vriend, mijn vader me erkent’, enzovoort. En in het verlengde daarvan: die schoenen, partner, mijn slanke lijn of het oordeel van mijn vader loslaten kan ik dus niet, want zij zijn de voorwaarde om me goed te voelen.
Op zich is het niet zo gek dat we ons pas goed voelen als er aan bepaalde basisvoorwaarden wordt voldaan. Maar naast een dak boven ons hoofd, eten om ons te voeden, voldoende geld om te leven, een goede gezondheid, fijne relaties … willen we ook succes. En een huis zoals in de boekskes. En de beste e-fiets. En het leukste kind. En veel geld. En ook: het werk achter de rug, de verbouwing gedaan, het huis opgeruimd, die kwaal genezen, de pensioenrust bereikt … En van daaruit ook graag een duurzame wereld, een betrouwbare regering, en, en … Het lijstje voorwaarden blijkt oneindig. Meer nog: heel onze economie en prestatiemaatschappij zijn erop gericht om ons fictieve voorwaarden op te dringen voor ons geluk. Wees dit mechanisme dus te slim af.
De realiteit toont zich in drie lagen, stelt Parkin. Eén: er zijn dingen die jij volledig kan beheersen: of je nu die grijze of die rode jurk aandoet op dat feestje, bijvoorbeeld (zeker als beide in je kast hangen). Twee: andere zaken kan je niet 100% bepalen, maar wel mee beïnvloeden, bijvoorbeeld of je moeder blij zal zijn met het verrassingsfeest dat je voor haar georganiseerd hebt. Drie: er zijn zaken waar je geen controle noch invloed over hebt, maar wel bezorgd om kan zijn, bijvoorbeeld een aardbeving in Indonesië.
Om meer rust te vinden zouden we ons vooral moeten bekommeren om laag 1.
>>> VRAAG: Wat zijn voor jou de voorwaarden om je rustig en goed in je vel te voelen? ‘Ik voel me pas goed als …’ (vul aan, dat kunnen kleine, grote of zelfs wereldomvattende dingen zijn). Zet er telkens naast of je er controle, invloed of geen van beide over kan hebben.
En wat is stap 2? Lees verder >>>