Een erfenis, niet altijd een cadeau

Als een familielid overlijdt, ben je vaak al zo emotioneel dat je allesbehalve zin hebt in gedoe over de erfenis of familieruzies. Toch gebeurt dat jammer genoeg regelmatig – zelfs in de beste families. Waar komt dat vandaan? En vooral: hoe zorg je dat het zover niet hoeft te komen?

Tekst Manon Kluten – Foto Shutterstock

De meeste discussies rond erfenissen gaan over oude pijn. Bijvoorbeeld dat je zus of broer kansen heeft gehad die jij niet kreeg

Een overlijden van een familielid zoals een ouder of grootouder en de daaropvolgende erfenis maakt naast verdriet en gemis vaak nog heel wat andere emoties los. En dat zijn niet altijd de meest positieve. Denk aan jaloezie, teleurstelling, boosheid, angst en wantrouwen. Omdat andere broers en zussen meer krijgen bijvoorbeeld. Omdat je had gedacht dat je bij de erfenis beloond zou worden voor het feit dat je jarenlang voor je zieke moeder hebt gezorgd. Of omdat plots blijkt dat je overleden vader schulden bleek te hebben. Emoties kunnen dan al eens met je op de loop gaan. Niet verwonderlijk volgens Anouk Moors, bemiddelaar in familiezaken en voorzitter van Bemiddeling vzw (www.bemiddelingvzw.be): ‘Een erfenis behoort samen met de dood tot de twee meest ingrijpende levensgebeurtenissen. Gebeurtenissen waar mensen ook nog eens heel verschillend op kunnen reageren. Voor de ene persoon gaat het leven al snel weer verder, terwijl de ander maanden of jaren bezig is om te rouwen en het verlies te verwerken. Dat heeft impact op onderliggende relaties. Vandaar dat die gebeurtenissen conflicten kunnen veroorzaken. Al gebeurt het omgekeerde ook al eens: door de dood kunnen mensen ook dichter bij elkaar komen te staan. Een erfenis is dan een eerste stap om opnieuw de dialoog aan te gaan, een excuus om weer met elkaar aan tafel te gaan zitten, omdat niemand een drempel over moet. Bovendien kan de dood op zo’n moment het inzicht geven dat het leven te kort is om met elkaar in conflict te zijn.’