Let’s talk about sex : durf experimenteren
Erotisch verhaal
Praten over seks hoeft echt niet altijd serieus te zijn. Het kan zelfs iets stouts zijn. Al kent talking dirty zijn eigen obstakels: hoeveel is genoeg en wanneer ga je te ver? Annelies A.A. Vanbelle schreef daarom speciaal voor Psychologies deze zinderende dialoog, als inspiratie.
Annelies A.A. Vanbelle is journaliste, columniste en auteur van Bitter-zoet (Van Halewijck, 2011) en Gezegend Zij (Van Halewijck, 2012), boeken die je kan bestellen via
www.aaavanbelle.be
Vulkaanvrouw
Misschien heeft hij wel een ander’, zucht ze. ‘Zijn libido lijkt ingeslapen. Er zijn de kinderen, en er zijn onze veeleisende jobs, maar toch. Vroeger hoefde hij maar naar mijn blote borsten te kijken en het was prijs. Nu lijkt hij me niet eens meer te zien.’ ‘Je hebt mooie borsten.’ Het kwam eruit op een maandagochtend aan het kopieerapparaat.
Ze had hem altijd de lekkerste man van de afdeling gevonden. Ze moest zelfs toegeven dat hij soms in haar fantasieën figureerde, als ze stiekem ’s nachts haar lust opzocht terwijl Hans lag te slapen. Hun gesprekken waren altijd louter vriendschappelijk geweest. Ze mocht zich geen illusies maken. Hij was bovendien hoger in rang. Dit kon haar haar baan kosten. En nu stond ze daar, trillend op haar benen, weg te kijken opdat hij niet zou opmerken dat zijn woorden haar deden blozen.
‘Ik hou ervan als je zo dat timide meisje wordt.’ ‘Hugo, hou op.’ ‘Soms kijk ik naar je, als je vol concentratie aan je bureau zit te typen. Soms kijk ik een halfuur lang.’ ‘Grapjas.’ ‘Ik kijk hoe je lippen zich tuiten en weer sluiten. Hoe je tong soms een beetje uit je mond steekt, als je helemaal in je werk opgaat. Hoe je daarbij soms je lippen likt. Ik kijk hoe je wipt met je benen, hoe je voeten zich kruisen en je op de vloer tikt met de tippen van je tenen. Hoe je je soms uitrekt, met je lange armen hoog boven je hoofd, en hoe zo je borsten pront naar voren komen. Zo weet ik dat ze mooi zijn. Zo stel ik ze me toch voor.’ ‘Het moet fijn vertoeven zijn in jouw hoofd.’ ‘Beelden in overvloed, die me overspoelen. Vrouwelijk schoon maakt me week, keer op keer. Noem het gerust een verslaving.’ ‘Godzijdank. Ik ben maar een van de velen.’ ‘Nee, jij tart mijn verbeelding.’ ‘Zondagspoëet.’ Geroezemoes.
Twee collega’s komen hun plaats opeisen in de kleine kopieerruimte. ‘Anna, kom even mee naar mijn bureau. Ik moet je wat laten zien.’ Ze drentelt achter hem aan, met knikkende knieën. Hij is minstens een kop groter dan zij. Lang, maar niet slungelig. Breedgeschouderd. Steevast in kraaknet pak. Wild, donker, golvend haar. Priemende karbonkels van ogen. Ze heeft zich zijn blik vaak genoeg voor de geest gehaald in haar nachtelijke verzinsels. Als hij eens wist.
Ze wist niks van hem. Dat hij single was, ja. Een overduidelijke workaholic ook, die vaker op kantoor dan thuis vertoefde. Het gebeurde wel eens dat ze samen lang overwerkten. Op zo’n moment luchtte ze wel eens haar hart bij Hugo. Zij was de voorbeeldig getrouwde vrouw, dus ze bevonden zich schijnbaar niet in de gevarenzone. Ze was ook echt gelukkig. Alleen stelde haar relatie met Hans seksueel nog weinig voor.
Hij had haar nooit bovenmatig opgewonden, maar nu was het wel helemaal op een dieptepunt beland. ‘Zit even neer.’ Ze volgde voorbeeldig zijn instructie. Hij haalde vakkundig de rolgordijnen van zijn steriele doorkijkkantoor naar beneden. ‘Ik kan je bieden wat je wilt. Je hoeft je nergens voor te schamen. Jij verwacht niks van mij, en ik verwacht niks van jou. We hebben alleen seks. Uitvoerige seks. Langzame seks. Toegewijde seks. Wilde seks. Grensverleggende seks.’
‘Hugo. Dromer. Lefgozer.’ ‘Het is wat het is. Ik leg mijn voorstel hier open en bloot op tafel. Ik hou van je lichaam. Ik vind je aangenaam gezelschap. Ik wil je in mijn bed. Als jij dat ook wilt.’ ‘Jij weet niet …’ ‘Hans hoeft nooit iets te weten. We doen het zolang jij zin hebt. Zolang jij behoefte voelt. Mijn behoefte is hier van geen tel.’ ‘Slim gespeeld, maar nee. Ik mag dan nog zo zuchtig zijn als de pest, ik ben geen overspelige vrouw.’ ‘Ik weet dat je hem graag ziet. Dat het liefde is. Tussen ons zou het nooit liefde zijn. Zelfs niet kunnen zijn. Ik verschaf je lust. Dat is mijn belofte.’
Uit een schuif haalt hij iets wat akelig ratelt. Hij komt achter haar staan. Neemt haar polsen beet en klikt ze vast achter de rug van de stoel. IJskoud metaal. Van de kapstok vist hij zijn sjaal. Hij bedekt zorgvuldig haar ogen en snoert het wollen ding met een kordate knoop vast op haar achterhoofd. Ze snuift zijn geur op. Rook hij verdorie maar niet zo zondig. ‘Een voorsmaakje?’ ‘Uhu.’ Meer dan dat flauwe tussenwerpsel kon ze niet meer uitbrengen. ‘Ik weet wat voor een vulkaan zich schuilhoudt onder je voorname uiterlijk, Anna.
Hoe eros vastberaden sluimert onder je voorbeeldige sluier. Maar mij bedrieg je niet. Jou zien exploderen, dat zou mijn grootste plezier zijn.’ ‘Klootzak.’ ‘Zeg dat je me wilt. Dat je naar me verlangt. Dat je al heel lang naar me verlangt. Dat je ’s nachts, als Hans ranzig ligt te snurken op me geilt. Geef het maar toe, meisje.’ ‘Maak me los. Ik wil dit niet.’ ‘Je wilt dit niet? Geloof je dat zelf? Laat me eens voelen.’ Hij knielt en bevrijdt haar van haar crèmekleurige laarsjes. Sjort ook haar nylonkousen naar beneden.
Nu zit ze daar, half bloot te wezen. In dat grote kantoor, terwijl enkele meters verder haar collega’s nietsvermoedend aan het werk zijn. Zou hij de deur wel op slot hebben gedaan? Zijn hand verdwijnt tussen haar benen, onder haar rok. ‘Een lichaam liegt niet.’ ‘…’ ‘Iets zegt me dat je wilt dat ik doorga.’ ‘Hoelang zit je daar al mee in je hoofd, Hugo?’ ‘Sinds ik je op een bepaalde manier naar me zie kijken. Ik heb een speciale radar voor zulke dingen. Ik zei het al: vrouwen zijn mijn specialiteit. Je poes liegt niet meisje, maar je blik nog minder.’ Hij bijt haar venijnig in de nek.
Ze hapt naar adem maar draait zich niet weg. ‘Noem me verdomme niet steeds meisje.’ ‘Sletje dan? Sloerie? Of liever schatje? Snolletje? Wat geniet je voorkeur?’ ‘Als er hier één iemand is die zich al die tijd valselijk als voornaam heeft voorgedaan ben jij het wel.’ ‘Het is om je genot des te groter te maken. Vrouwen houden van gevaar. Het verrassingseffect doet het altijd.’
‘Kom, maak me nu maar los. Ik zit hier al lang genoeg potsierlijk te wezen.’ ‘Ik heb je graag zo.’ ‘Ik meen het. Ik heb nog werk te doen.’ ‘Ik ben nog niet helemaal klaar met je. Wees nu toch even een beetje inschikkelijk.’ ‘Wat wil je?’ Hij knoopt zijn gulp los. Zijn strak gespannen lid springt tevoorschijn. Hij glijdt er even mee langs haar wang. Een siddering trekt door haar lijf. ‘Dit alles is voor jou. Waar en wanneer je maar wilt. Je mag weigeren, maar dan krijg je dit nooit meer te zien, te voelen, te proeven. Er is geen weg terug. Je hebt maar één kans. Dus ik wil nu van je horen: gaan we door of niet?’
Stilte. Zeker zes minuten lang. Ze schuifelt ongemakkelijk op haar stoel en zwijgt. Ondertussen gaat hij achter zijn bureau zitten. Tokkelt wat op zijn klavier en negeert haar totaal. Hij grist naar zijn mobieltje en tikt een nummer. ‘Hey Lisa, lang geleden. Hoe vergaat het je nog? Gaan we eens wat eten? (…) Zeven uur bij jou? Zonder fout!’ Ze ziet niet de geamuseerde grijns waarmee hij voor haar komt staan.
‘Schaakmat’, prevelt Anna. ‘Meaning?’ ‘Dwing me nu niet.’ ‘Toch wel. Ik wil het je luidop horen zeggen, of dit houdt hier op.’ ‘Goed dan. Ik wil je. Ik wil je verdomd graag. Ik wil alles met je, en het obsceenste eerst. Nu goed?’ ‘Bijzonder goed. Je gehoorzaamheid schept perspectieven. Ik heb mijn vee graag gedwee.’ ‘Lul.’ ‘Let op je woorden. Het kan je duur te staan komen.’ ‘Bevrijd me nu, alsjeblief. Die dingen snijden gemeen. En ik wil nu gewoon even naar je kunnen kijken.’ Hij steekt de sleutel in het slotje. Ze hoort een verlossende klik. Voor hij tergend langzaam haar blinddoek losknoopt zoent hij haar vol op de mond. Ze kreunt.
‘Morgen neem ik je’, fluistert hij vettig in haar oor, ‘gulzig, en genadeloos hard.’ ‘Anna wordt gevraagd aan de receptie. Anna, graag.’ De monotone, krakende stem op de intercom doet hen bruusk wakker schrikken uit hun droom. Ze fatsoeneert zich en troont op hoge poten naar buiten. Ze kijkt niet achterom, maar voelt hoe hij met zijn blik elke ronding van haar lichaam aanraakt en uitzwaait. Niet voor lang.
Annelies a.a. vanbelle
Naomi Dom (23), auteur van doet het pijn: ‘ Ik vind het belangrijk om realistisch over seks te praten’
‘Ik studeerde reclamevormgeving en moest als masterproef een designoplossing bedenken voor een sociaal probleem. Niet veel later vertelde een vriendin me dat ze voor het eerst seks had gehad. Ze vroeg: “maar het sperma liep eruit, is dat normaal?” Ik had meteen het onderwerp voor mijn eindwerk gevonden. Ook tijdens mijn ontmaagding zijn er onverwachte dingen gebeurd.’
‘Ik weet zeker dat er nood is aan een boek dat tienermeisjes op een eerlijke manier over de eerste keer vertelt. Naast illustraties en korte getuigenissen staan er drie lange interviews in mijn boek. Ik zocht via een Facebookgroep een huismoeder en een prostituee die met me wilden praten. En in een rusthuis vond ik een vrouw van negentig die wilde getuigen. Mensen zijn niet bang om anoniem over seks te praten en gênante dingen te delen – dat was een aangename verrassing. Zelfs in het rusthuis wilden er vijf vrouwen meewerken. Ik vond het opvallend dat je eigenlijk altijd hetzelfde verhaal krijgt als mensen eerlijk vertellen hoe ze seks hebben, wat ze doen en wat er gebeurt.’
‘In essentie is seks iets doodnormaals, bijna banaal. De oude vrouw en de prostituee vertelden gelijkaardige verhalen, met orale seks als grootste verschil. Niet een van de vijf vrouwen in het rusthuis was ontmaagd tijdens haar huwelijksnacht. Een van hen deed het midden op de dag, achter een hooibaal op het veld. Ik vind het belangrijk om realistisch over seks te praten. Als je tieners met zweverige of hete verhalen bestookt verwachten ze te veel romantiek of porno, en dan ontgoochelt hun eerste keer misschien.’
Barbara de Munnynck Doet het pijn, Naomi Dom
