Dilemma: medicatie of therapie?
Je leven in eigen handen
Medicatie brengt bijwerkingen met zich mee. Linde geeft aan dat ze daar gelukkig weinig last van ondervindt, maar voor Maarten was dat anders. ‘De eerste dagen voelde ik me alsof ik dronken was. Ik verdikte ervan. Soms werd het zwart voor mijn ogen. En mijn libido was weg, wat natuurlijk ook al zo was toen ik depressief werd. Mijn gevoel vlakte af en ik voelde me onverschillig, dingen raakten me niet meer echt.’ De eerste twee weken waren voor hem het zwaarst, omdat de medicatie toen al begon in te werken op zijn daadkracht maar nog niet op zijn stemming. ‘Op dat moment was ik een gevaar voor mezelf.’ Maarten besloot af te bouwen en had twee zorgvuldige pogingen nodig om daartoe te komen. Naast de bijwerkingen is het immers ook zo dat hij het niet prettig vindt afhankelijk te zijn van medicatie. Hij heeft zijn levensstijl enorm aangepast om het risico op een nieuwe depressie te vermijden. ‘Ik fiets, ik probeer dagelijks buiten te komen. Ik zorg ervoor dat ik voldoende slaap krijg en ik houd meer rekening met mijn eigen wensen en grenzen dan met de maatschappelijke normen. Dat geeft mij gemoedsrust.’ Linde heeft haar medicatie ooit afgebouwd, maar neemt nu vrede met het feit dat ze mogelijk blijvend een lage dosis nodig heeft. ‘Ik heb gelukkig niet de indruk dat ik iemand anders ben door de medicatie, dat ik afgestompt geraak. Ik voel me net meer mezelf. De medicatie vijlt de scherpte weg die er niet hoort te zijn.’
Pieter ondernam concrete acties na het stoppen met medicatie: ‘Ik ging daten en begon serieus met hardlopen. Ik kocht een hartslaghorloge, meldde me aan voor een halve marathon en sloot me aan bij een loopclub. Met name door het hardlopen kwam ik terug in mijn kracht in plaats van in mijn zwakte. Daardoor voelde ik me ook sterk genoeg om zonder antidepressiva door te gaan.’
Zelf ervaar ik de bijwerking van het niet nemen van medicatie als schadelijker dan de lichte bijwerkingen van de medicatie. Het isolement waarin ik terecht kom, de energie die weg drupt, de permanente strijd met mezelf, het werd een negatieve spiraal die in mijn geval omgebogen kon worden door een pilletje per dag. De therapie die ik voordien al kreeg is nu effectiever, omdat er meer bodem is om op te bouwen.
Medicatie of therapie?
Geen zwart, geen wit, maar een uitgestrekte grijze zone. Niet alleen zijn er meer opties dan medicatie en therapie, ook kunnen beide opties met elkaar gecombineerd worden in verschillende mate. Bovendien zijn geen twee situaties te vergelijken. Wat ik wel op het spoor ben gekomen is het belang van eigenaarschap. De keuze om wel of geen medicatie te nemen mag er geen zijn die ingegeven is door vooroordelen van anderen of een visie van een arts of therapeut. Als het mogelijk is, is een eigen bewuste weloverwogen keuze van de cliënt het beste. De opdracht van de omgeving, inclusief de therapeuten en artsen, is de integere keuze voor het al dan niet nemen van medicatie te respecteren en met mildheid te benaderen. Het eigenaarschap en de verantwoordelijkheid die een patiënt daarmee neemt kan een krachtige eerste stap zijn in de genezing.
