Dilemma: medicatie of therapie?
Het heilzame van medicatie
Voor zowel Linde als Maarten hoort medicatie bij hun behandeling. Voor Maarten bestond zijn behandeling exclusief uit medicatie. ‘Ik ging langs bij de huisdokter. Hij stelde vragen, tekende symptomen op en probeerde een inschatting te maken. Op basis daarvan schreef hij me medicatie voor. Op het moment dat ik de stap had gezet om hulp te zoeken, was de situatie al erg acuut. Pas na een drietal weken had de medicatie effect. Mijn draagkracht verbeterde, ik kon weer meer dulden van de kinderen, de problemen op het werk werden minder onoverkomelijk, ik werd welgezinder. De mist, het gevoelloze is niet onmiddellijk weggegaan, maar dat heeft misschien ook te maken met het feit dat ik me door de medicatie nog meer afgevlakt voelde. De medicatie is voor mij een duwtje in de rug om zelf uit mijn depressie te geraken. Het is bijvoorbeeld belangrijk dat ik uit bepaalde denkpatronen stap en dat ik bepaalde gedachten kan vermijden. Bijvoorbeeld de gedachte dat alles lastig is en dat alles mislukt. Door de medicatie is dat makkelijker in de hand te krijgen. Boterhammen maken voor onze lunchpakketten van de volgende dag was bijvoorbeeld onmogelijk geworden. Het werd een drama, ik geraakte daar totaal opgefokt van. Met die medicatie geraakte ik uit een spiraal waardoor ik niet meer vastliep met dit soort dingen. Ik heb geluk gehad dat ik meteen de juiste medicatie kreeg.’
Ook Linde vond met haar arts meteen een passend medicijn: ‘Meestal is het trial and error, het is erg persoonsgebonden. Ik vond het erg moeilijk om de stap te zetten naar het nemen van medicatie, maar op het moment dat een depressie zich aandient is het voor mij eerder een noodzaak dan een keuze in dat acute moment. Ik ben dan ergens zelf teleurgesteld, voel me bij momenten een zwakkeling met te weinig veerkracht. Naar iemand anders toe zou ik daar nochtans veel milder op reageren.’ Linde combineert medicatie met therapie. ‘Maar om therapie aan te kunnen moet ik wel op een bepaald niveau zitten. Op het ergste punt in de depressie is therapie geen optie. Op het moment dat je verdrinkt moet je geen zwemlessen krijgen maar een reddingsboei. Therapie is niet aan de orde als het heel slecht gaat omdat ik er dan geen energie en kracht voor heb, en omdat het heilzame ervan niet zou binnenkomen. Ik zet wel in op therapie. Dat heeft me sterker gemaakt, maar het heeft niet kunnen vermijden dat ik later nog depressies heb gekregen. Ik waak ook over mijn belasting, waarmee ik bedoel dat ik aandacht probeer te hebben voor zelfzorg en streef naar balans in mijn leven. Ik werk daarom aan mijn persoonlijke ontwikkeling, door aan yoga te doen, zelfhulpboeken te lezen, af en toe een workshop te volgen …’
