Digital nomad
‘Ik heb een pakje voor je’, zegt hij een beetje geheimzinnig en tovert een satijnen zakje uit zijn eeuwige rugzak die al alle hoeken van de wereld heeft gezien. Ik kijk verrast op, genietend van de idee dat hij op zoek is gegaan naar iets voor mij. Hij doet dat graag, zegt hij en dat is nog leuker dan het cadeau zelf. Ik snuffel aan het pakje en dat blijkt de juiste reflex. Want het satijn omhult een geurig flesje. Ik ruik verfijning, feminien mysterie, een lokroep naar iets wat ik ken maar nog niet helemaal. De geur heeft een naam. Nomade. ‘Het riep me en hoort bij jou’, zegt hij, ‘of bij een toekomstig stuk van jou.’ Van slag krijg ik beelden van zanderige woestijnen, wapperende stoffen, en blote voeten in het zand. Ik voel een zinderend lijf en snuif warme geuren en voel plots hoe de wereld lonkt. Er staat een nieuw hoofdstuk te wachten en in dit eenvoudige geschenk ontsluit zich de poort. Op dat moment besef ik wat ik eigenlijk al een tijdje weet. It’s time to go.
Er zijn tijden van komen en tijden van gaan. Het is een oud gezegde maar misschien is het vandaag wel meer waarheid dan ooit. Ieder van ons wordt vroeg of laat uitgedaagd om van koers te veranderen, om dingen los te laten, gewoontes, plekken waar we aan gehecht zijn, mensen die we graag zien, titels en statuten die ons maken in de wereld. Want het echte leven is grootser dan onze eigen kleine gehechtheden. Het roept en daagt uit om telkens weer die weg te gaan die echt bij ons hoort.
En daar sta ik dan, met het anker in de hand. Het zijn turbulente tijden en het water stroomt woest, maar toch ben ik klaar. Klaar om te verschepen en nieuwe horizonten op te zoeken. Klaar ook om dit mooie magazine te verlaten. Blij en voldaan dat ik de afgelopen vier jaar op deze pagina’s zoveel mooie mensen aan het woord heb mogen laten die allemaal wegen zoeken om authentiek en humaan in het leven te staan. Het is met een vol hart dat ik dit project en de magnifieke ploeg die het draagt, doorgeef aan een nieuwe aanvoerder. Een nieuwe kapitein die weer een eigen koers gaat varen, anders wellicht dan de mijne. Zo gaat dat, en zo moet dat gaan. Iedereen heeft zijn eigen stempel te drukken. En afwisseling van spijs doet eten, zei mijn moeder altijd.
Afwisseling moet er zijn. Diversiteit. Op tijd een stond een ander geluid. Nieuwe mensen. Andere gezichtspunten. Afwijkende gedachten. Verstorende ideeën. Een beetje peper in de kont. Want het is in diversiteit dat de rijkste vernieuwing ontstaat. Of zo zegt toch diversity expert Claire Godding in onze herfsteditie van Psychologies. En vernieuwing is waar we aan toe zijn, benadrukt ook Saskia Van Huffelen die van Babyboomers tot Generation Z wakker en aan het werk wil houden. Jongeren zijn daar niet bang voor. Die gaan ervoor, die willen experimenteren, al doende leren, uitproberen, ook al voelen ze zich op tijd en stond super awkward. ‘Durf het aan om je op elke leeftijd ergens onervaren in te voelen’, las ik onlangs ergens. En met die wijsheid in mijn oren, klap ik mijn laatste magazine dicht en vaar ik het onbekende tegemoet, mijn laptop in mijn koffer. Misschien brengt me dat ver, misschien dichtbij. Misschien ontmoet ik een kleurig palet aan handlangers, misschien kom ik gewoon mezelf tegen. Het onbekende is het onbekende. Maar waar ik ook beland, schrijven zal ik. Altijd zal ik luisteren naar wat er verteld wil worden, en een weg vinden om het te verspreiden. Want opgesnoven woorden, uit welke windstreek ook, blijven het rijkste parfum. Zelfs een nieuwe wind zal hier niets aan veranderen.
Anne Wislez is hoofdredacteur van Psychologies
Het nieuwe nummer van Psychologies ligt vanaf 27 oktober in de winkel.
Foto: Carmen De Vos
