De koe bij de horens

Ze heeft het boek al twee keer gelezen, zegt ze. En nu begint ze er nog eens voor de derde keer aan. Omdat het zo helpt. En omdat de oefeningen echt werken. Een vriendin van me, die dapper door het leven ploetert, heeft besloten Haar Leven Aan Te Pakken. Aan jezelf werken, noemen we dat dan. Je psyche binnenste buiten keren en de valkuilen in je leven aanpakken. ‘Maar je moet de oefeningen ook wel echt doén, he’, drukt ze erop en terwijl ze me het beduimelde boek vol potloodstrepen, uitroeptekens en aanvullingen laat zien, besef ik ineens hoeveel zelfhulpboeken waarschijnlijk onbenut in een kast staan te blinken. Ik denk dan aan al die keren dat ik zelf zo’n boek heb vastgepakt, in mijn handen heb rondgedraaid, snel doorgebladerd om een idee te hebben van de inhoud, om dan te verzuchten dat al die boeken uiteindelijk toch veel beloven maar weinig doen. Dat er wel dertig oefeningen in staan die ik nooit echt heb aangepakt of al na de eerste moeilijke vraag heb gestaakt, wil ik hierbij voor het gemak even vergeten. Maar ziehier mijn dappere vriendin, die beslist heeft de koe bij de horens te vatten. En die merkt dat het werkt. Omdat ze er ook werk van maakt. En nog eens, en nog eens. Zoals bij alles is het de onwrikbare intentie, de discipline en de dagelijkse herhaling die het ‘m doen. Maar het doet dan ook werkelijk iets. De pijn zeurt minder. De vervelende patronen vallen weg. En haar ogen blinken.

Wat een mooie daad van eigenliefde, bedenk ik later die dag als ik mezelf – ook met de nodige self love, dat spreekt voor zich – op een double cappuccino trakteer. Jezelf zodanig vertrouwen en de moeite waard vinden dat je besluit voortaan de ander niet langer te blamen voor jouw problemen, maar jezelf bij de schabbernak te pakken en voor de spiegel te zetten. ‘Zo, vanaf nu is het tussen ons te doen.’ En dan de daad bij het woord voeren. En de loep op je leven, je gewoonten, je ingeslopen patronen, je overtuigingen zetten. En ombuigen wat niet meer werkt. En jezelf ook liefdevol omarmen en een three double cappuccino vanille-karamel gunnen als het allemaal – ondanks de goede voornemens – toch niet zo goed lukt. Want ook dat is zelfliefde: van jezelf op je bek mogen gaan – bevestigen wijze mannen als Ignaas Devisch en Dirk De Wachter volmondig in onze rubriek Het Broeit over ‘verandering‘. Geen enkele mens is ooit moedig genoemd als hij zeker wist dat een plan zou slagen. De meest waardevolle momenten in het leven houden nu eenmaal risico’s in. En echte liefde laat zich het scherpst voelen in moeizame tijden. Zo ook zelfliefde. Die verwijt je niets wanneer een stoute poging niet is gelukt, maar geeft je juist theatraal een bloemenhulde omdat je het hebt geprobeerd. Ik durf wedden dat dat laatste ook een oefening is in dat boek van mijn vriendin. Koop jezelf een boeket bloemen als je tegen de grond bent gegaan. Ik beken: ook weer zo’n tip waar ik wel eens een linkerwenkbrauw bij optrok. Maar niet mijn vriendin. Die heeft begrepen dat elke inspanning de moeite loont. En haar huis ruikt ondertussen toch maar naar rozen.

(PS. Het boek dat mijn vriendin driedubbel las, ontdek je hier.)

Anne Wislez, hoofdredactrice Psychologies magazine

Lees ook Annes andere edito’s

Overdracht van de fakkel
Tegenstrijdigheden
De nieuwe helden
Een versnelling hoger