Burn-outtherapie in Thailand
Op het lijf geschreven
Bekentenis: de eerste uren vind ik het niet zo leuk in Kamalaya. Zeker, het is er wondermooi, met die tropenhouten huisjes op een weelderig begroeide berg met uitzicht op de turkooise zee. En overal waar je komt, ruikt het heerlijk naar jasmijn, wierook en citroengras. Maar ik schiet helemaal in de stress over de villa die ik gekregen heb, die prachtig maar ook erg licht is, en waaronder een waterval klatert. Ik ben bang dat ik er niet ga kunnen slapen en daardoor misschien opnieuw burn-outverschijnselen zal krijgen. Gelukkig zoekt het personeel een nieuwe, iets donkerdere villa voor me uit, weg van het water. Ik verontschuldig me later bij naturopate Didi, die me tijdens mijn hele traject in Kamalaya zal opvolgen. Warm en liefdevol stelt ze me gerust: ‘Maak je geen zorgen, we begrijpen dat. En nee, ik vind je geen lastig mens. We weten dat je door uitputting hypergevoelig voor licht en geluid kan zijn.’ Het is ook bij Didi dat ik een Body Bioimpedance Analysis krijg, een lichaamsmeting via elektroden op je lichaam. Vooral mijn energieniveau, mijn weerstand en mijn hydratatiepeil blijken laag. Ik krijg het advies om het detoxmenu te volgen, dat mijn lichaam meer energie en evenwicht zal geven. Ze raadt me ook aan om veel kokoswater te drinken, dat qua samenstelling lijkt op het water in ons lichaam en boordevol kalium zit. Ik krijg van haar mijn weekprogramma met allerlei exotisch klinkende massages, privémeditatiesessies en acupunctuur, en het vaste programma van Kamalaya met yoga- en meditatielessen, lezingen en workshops. Wat later staat in mijn nieuwe villa ook een flesje Bachbloesemdruppels voor me klaar, door Didi op maat samengesteld. Na een heerlijke douche in mijn buitenbadkamer met rotsen, tropische bomen en planten – je waant je in een Fa-reclame – ga ik naar het restaurant. Het is even een drempel, maar ik schuif aan aan de community table, waar mensen die dat willen samen kunnen eten. In no time ben ik in gesprek met George, een Australische psychiater, en Tess, een Australische lerares, die hier net als ik en vele anderen in hun eentje zijn. Het valt me op dat de gesprekken vrij snel persoonlijk worden. George, een zestiger, vertelt over zijn scheidingen en hoe hij recent op een burn-out afstevende. Tess, in de vijftig, deelt dan weer hoe ze het overlijden van haar man, nu twee jaar geleden, niet heeft kunnen verwerken en sindsdien chronische buikpijn heeft. En dan zijn er nog de Zwitsers Daniel en Mario, twee dertigers met topjobs die nooit aan zichzelf toekomen. Iedereen heeft zijn eigen reden om hier te zijn en de instantverbondenheid en positieve flow zijn betoverend.
Mezelf terugvinden
De volgende dagen staan vooral in het teken van bijkomen en relaxen. Ik geniet van de schoonheid en de magie van Kamalaya, waar je na een paar dagen onvermijdelijk van in de ban raakt. Zo krijg ik maar geen genoeg van de sprookjesachtige leisure pool vlak aan het strand, met watervallen en omzoomd door lotusvijvers en palmbomen. Alles is hier luxe, maar dan op een understated, elegante en naturelle manier. De massages blijken de meest fantastische die ik al gehad heb. De therapeut is met zijn volle aandacht bij je en checkt regelmatig of je comfortabel ligt en of de druk niet te zacht of te hard is. Mijn favoriete behandelingen zijn de Royal Ayurvedic massage, een lichaamsmassage met olie om spanningen weg te nemen, en de Shirodhara massage, waarbij er een uur lang warme kruidenolie over je voorhoofd, of eigenlijk je ‘derde oog’, stroomt, om zo je energie terug te krijgen. Na elke massage word je naar de the quiet room gebracht, met zicht op zee, waar je kan kiezen uit een kopje pittige gemberthee of zachte moerbeithee. En dan is er nog het verrukkelijke eten: alles even puur en verfijnd, met verse en gezonde ingrediënten die je lichaam ontgiften en tot rust brengen.
