Burn-out, de verzwegen emoties

Hoe ben je uit je burn-out geraakt?
Sophie: ‘Je kan nooit helemaal uit een burn-out zijn. Waar andere mensen van mijn leeftijd gewoon eens goed moeten slapen om er weer bovenop te zijn als ze over hun grenzen gaan, duurt het bij mij veel langer. Elke dag is keuzes maken en je kiest gewoon links of rechts. Er is geen goed of fout. Het heeft lang geduurd eer ik dat besefte: ik kan niet verkeerd kiezen. Het enige wat mijn herstel in de weg stond was vooral dat niet durven kiezen. Het herstelproces was er een van trial-and-error. Hier en daar volgde ik een cursus. Wat doe ik graag? Waar krijg ik energie van? Het antwoord op die vragen is op verschillende momenten in mijn leven anders.’

Je bent hoogzwanger van je eerste kind, Zsofia. Hoe denk je je zoon te kunnen beschermen tegen wat je zelf de ‘tijdsgeest’ noemt waarin burn-out een epidemie is geworden?
Zsofia: ‘Ik denk dat we onze kinderen vooral moeten leren kiezen zodat ze zich niet verliezen in alle opties en mogelijkheden. Ze prikkels leren filteren. De druk die ze buitenshuis ervaren, moet thuis gebufferd worden.’

Sophie: ‘Wij zijn de generatie die vroeger op het strand kon kiezen tussen een cornetto of een raketijsje. Simpel. Dat is vandaag wel even anders.’

Zsofia: ‘De keuze die we nu hebben, is overweldigend. Leren kiezen zou opgenomen moeten worden in het onderwijscurriculum. Het is belangrijk dat kinderen in contact staan met wat ze voelen, weten wat ze willen en ook de ruimte krijgen voor die gevoelens en wensen. Zelfkennis is het begin van alle wijsheid, daar is nog niks aan veranderd.’

Tot slot: welke boodschap willen jullie dat kijkers uit je documentaire halen?
Zsofia: ‘Voor mij is dat een andere dan voor Sophie. Ik wil dat het een wake-upcall wordt zoals haar verhaal dat voor mij was. Ik wil er de mensen mee bereiken die op de grens balanceren. En los daarvan vind ik het een ontzettend interessant fenomeen. Ik zie burn-out niet als “het kwade” maar eerder als een wake-upcall die helpt om terug te keren naar jezelf.’

Sophie: ‘Ik hoop dat mensen die er al in zitten, zich minder alleen zullen voelen. Burn-out is vreemd genoeg nog altijd taboe. Zes jaar later blijf ik telefoons krijgen van mensen die “er onder vier ogen over willen praten”. Dat geldt ook voor de mensen die we interviewden. Hoe vaak we niet hoorden: “dank je wel, dit werkt therapeutisch”. Het wordt nog te veel gezien als een teken van zwakte terwijl het verdorie echt wel moed vraagt om in je kracht te gaan staan en te zeggen “ik kan dit zo niet langer doen”.’

Meer info? Bekijk de trailer op www.wanneerkomjeterug.com

 

Zin om mee te werken?

Kamp je met een burn-out of ben je herstellende? Dan kunnen Sophie en Zsofia je hulp gebruiken. Ze zoeken vier mensen die ze zullen volgen in hun dagelijks leven. Ze willen het onderwerp burn-out onderzoeken vanuit de persoonlijke beleveniswereld, eerder dan de wetenschap. De vier verhalen zullen worden afgewisseld met fragmenten uit diepte-interviews. De trailer daarvan is al te zien op hun website. Ben jij:

• jonger dan 25 of ouder dan 50 jaar
• man
• iemand die van zichzelf weet dat hij tegen een burn-out aanleunt of er momenteel in zit?

Of ben je een bedrijfsleider of investeerder – zowel in België als Nederland – die het onderwerp een warm hart toedraagt? Die betrokken is en wil meewerken aan échte verandering?

Neem dan contact op via info@wanneerkomjeterug.com of de gelijknamige Facebookpagina.

De intentie? De maaksters willen een oprecht, waarheidsgetrouw en positief verhaal vertellen over moed, keuzes en het nemen van verantwoordelijkheid. Een verhaal waar mensen zich in zullen herkennen en waar inspiratie uit geput kan worden. Hun overtuiging is dat de documentaire een meerwaarde betekent op vlak van sensibilisering, preventie en bespreekbaarheid. Ze willen een breed publiek aanspreken en leggen daarom de focus niet uitsluitend op België, maar ook op Nederland. Wanneer kom je terug? zal daarom ook in het Engels ondertiteld