Alain Mahjoub: ‘We moeten investeren in ‘learn to be’ en ‘learn to live together”

‘De release van de iPhone in 2007 heeft de statistieken rond welzijn bij jongeren grondig gewijzigd.  Suïcide gaat omhoog, depressie stijgt, het gevoel van sociale isolatie: torenhoog. Dat verschil is echt heel straf’

Doen jouw kinderen het goed op school?

AM: ‘Heel goed, ja.’

Hoe probeer je als vader zelf de balans te vinden tussen hen aansporen om hun capaciteiten ten volle te benutten en hen anderzijds niet te belasten met jouw eigen hoop en verwachtingen?

AM: ‘Dat is een moeilijk evenwicht en ik zie in dat dat als ouder een enorme valkuil kan zijn. (Denkt even na) Wat ik vooral zal doen is proberen aanvoelen waarin zij geïnteresseerd zijn, wat zij leuk en belangrijk vinden. Daar wil ik gewoon naar kijken, ongeacht hun capaciteiten. Ik heb voor mezelf geleerd dat die innerlijke stem zo belangrijk is voor je geluk. Ik zie veel ouders die schrik hebben dat hun kinderen kansen laten liggen als ze niet alles eruit halen wat erin zit. Ik weet dat als je dicht bij jezelf blijft, je je weg zal vinden, los van status, carrière, geld of ander materiële dingen.’

Je zei daarnet dat je het feest van de vrijzinnige jeugd hebt meegedaan. Was dat evident als half-Marokkaan?

AM: ‘Voor mij was dat evident. Mijn vader is naar België gekomen en heeft zich geassimileerd. We aten thuis varkensvlees en er werd ook alcohol gedronken. Zijn familie heeft hem daar nooit op aangesproken want ze woonden zelf grotendeels nog in Marokko en zij waren moderne, progressieve denkers. Tanger had wat dat betreft een stapje voor omwille van het internationale karakter van die stad. Het was dus ook geen punt dat ik op school zedenleer volgde. In de laatste graad van het middelbaar kwam de leerkracht islamitische godsdienst naar mij en vroeg of ik niet in zijn klas wilde komen zitten want hij dreigde te weinig leerlingen te hebben dat jaar. Ik heb me door hem laten overhalen, eerst behoorlijk kritisch en tegen mijn zin. Maar achteraf gezien was ik blij. Het was mijn eerste echte contact met de islam en ook die kennis bleek een verrijking.’

Terug naar het thema van je boek: een goed leven kan pas beginnen bij verbondenheid. Die verbinding wordt volgens jou vandaag enorm in de weg gestaan door de digitale connectie.

AM: ‘Je kan de digitale ontwikkeling niet tegenhouden en dat moet ook niet, maar het is belangrijk om de nadelen ervan goed in te zien. Mijn zoon speelde vroeger tijdens onze vakanties in Frankrijk heel leuk met een jongetje daar. Deze zomer was dat voor de eerste keer anders omdat die jongen constant op een schermpje zat te kijken. Ik heb mijn zoon uitgelegd hoe belangrijk het is om op tijd en stond je smartphone of Playstation even opzij te leggen. De schermtijd neemt onherroepelijk tijd weg van de echte interactie. Dat besef is belangrijk om aan kinderen mee te geven.

De release van de iPhone in 2007 heeft de statistieken rond welzijn bij jongeren grondig gewijzigd, je moet die maar eens bekijken, dat is heel, heel straf. Suïcide gaat omhoog, depressie stijgt, het gevoel van sociale isolatie: torenhoog. Dat alles maant ons aan om dringend een manier te vinden om onze kinderen met digitale media te leren omgaan. Uit onderzoek blijkt ook dat sociale vaardigheden afnemen. Kinderen tussen acht en twaalf weten niet meer hoe ze vriendjes moeten maken. Wat wil je, de digitale media zijn zo verleidelijk. Die zijn ontwikkeld door de knapste koppen ter wereld en hebben maar één doel, je zo lang mogelijk aan het scherm gekluisterd houden. Ze zijn daar heel bedreven in en wij zijn natuurlijk ook maar mensen met driften en behoeften. Wij tuimelen daar zo in, tenzij je echt aangeleerd krijgt om er bewust mee om te gaan, net zoals je mensen moet leren om bewust om te gaan met eten. Dat is volgens mij een belangrijke taak voor het onderwijs. We zullen echt moeten investeren in wat Mieke Van Hecke zegt: learn to be, learn to live together.’