Fleur van Groningen: ‘Ik heb er een hele tijd over gedaan om mijn eigen gebruiksaanwijzing te ontdekken’

‘Als kind slaagde ik er nooit in om voluit te zijn wie ik ben. Later zag je ook in mijn relaties datzelfde stramien’

Maar je voelt je ondertussen beter in evenwicht? 

FvG: ‘Het gevoel dat ik volledig in het reine ben met mezelf is nog maar heel recent. Ik denk dat de liefde daar voor een groot deel tussen zit. Ik ervaar voor de eerste keer veiligheid. Die basisbehoefte is eindelijk vervuld. Omdat ik daar niet meer naar op zoek moet, komt er ruimte om een nieuw stuk van mezelf te ontplooien. In mijn huidige relatie is er voor het eerst sprake van wederzijds respect voor elkaars grenzen. Dat geeft je de mogelijkheid om ook je eigen grenzen te respecteren. Ik hoef er niet meer overheen te gaan om hem te plezieren.’

En dat was in je vroegere liefdesleven anders?
FvG: ‘Ik heb relaties gehad die niet constructief waren, waar te weinig liefde was, te weinig respect. Maar als je regelmatig vernederd wordt, komt er een moment dat je je eigen grenzen toch heel scherp aanvoelt. Dan begin je je te verdedigen en begin je aan dat zelfrespect te bouwen. Achteraf gezien ben ik zelfs dankbaar. Die pijnlijke ervaringen hebben me daar uiteindelijk bij geholpen. Maar ik moest er wel eerst tot op de bodem voor gaan. Ik ga niet het slachtoffer uithangen, dat ligt niet in mijn aard. Ik besef dat het voor een deel ook aan mezelf lag: als je je grenzen niet aangeeft, kan je monsters creëren.’

Je werkt momenteel aan een boek over hoogsensitiviteit. Wat heb je daarmee?
FvG: ‘Ik had honderd op honderd voor de test. Ik blijk dus in extreme mate hoogsensitief te zijn. Waar bij gewone mensen enkel de hoofdzaken binnendringen, komen bij mij alle prikkels ongefilterd binnen. Dat triggert je alarmsysteem waardoor je sneller in stress komt, sneller geprikkeld wordt. Hoogsensitieve mensen zijn ook bijzonder empathisch, die voelen alles heel erg aan. Ze komen een ruimte binnen en absorberen andermans emoties.’

Een bijzondere eigenschap, lijkt me dat.
FvG: ‘Maar niet altijd gemakkelijk. Ik heb er een hele tijd over gedaan om mijn eigen gebruiksaanwijzing te ontdekken. Ik ben wel blij met het boek dat ik erover mag schrijven. Enerzijds is er de theorie, anderzijds is er de praktijk en daar zal ik het over hebben. De dingen die je meemaakt als hoogsensitieve. Ik hoop dat het boek een soort vriendin kan worden voor mensen die hoogsensitief zijn.’

Je hebt op jonge leeftijd een depressie gehad. Hoe manifesteerde zich dat?
FvG: ‘Die depressie is op mijn zestiende begonnen en heeft zeven jaar geduurd. Ik voelde me niet goed op school en toen gebeurde het ook dat ik me tijdens een gesprek plots dingen ging herinneren die ik al die tijd ervoor verdrongen had. Het betrof een heel traumatische ervaring in mijn jonge kindertijd. Daarbij kwam ook dat ik op dat moment al zeven jaar in een Indiase sekte leefde met mijn moeder, mijn stiefvader en mijn twee stiefzussen. Op zich heb ik daar wel iets aan gehad, onder meer omdat ik er heb leren mediteren en leerde om aan introspectie te doen. Maar op mijn zestiende werd mijn identiteit sterker en ontwikkelde ik seksuele gevoelens, iets wat niet mocht in de sekte. De leiders drongen ons op een vrij simplistische manier allerlei regels op die mijn persoonlijkheid onderdrukten. Ik heb zelfs een tijdje geloofd dat ik des duivels was. Ik heb uiteindelijk als eerste in mijn gezin beslist om de sekte te verlaten. Een jaar later is de rest allemaal gevolgd trouwens. Maar al die verschillende dingen samen was wat veel voor een zestienjarige. Toen ik wegging uit de sekte wist ik niet wie ik was, ik wist niet welke mening ik had of hoe ik zelfstandig moest denken. Zo ben ik stilaan in een depressie gesukkeld.’