Innerlijke rust in onzekere tijden

Werken aan empowerment

‘Vasthouden aan een vals gevoel van zekerheid is erger dan de onzekerheid,’ zegt Hilde Mariën. ‘In een snel veranderende wereld laten mensen zich opsluiten in een gouden kooi, bijvoorbeeld de status en extralegale voordelen die bij hun werk horen, zelfs als ze niet helemaal gelukkig zijn. Maar het valt te overwegen om niet ter plaatse te blijven trappelen, maar stappen te zetten. De onzekerheid in de wereld is een feit, maar de zelfonzekerheid van mensen, die gevoed wordt door een maatschappij waarin fouten snel afgestraft of zelfs openbaar gemaakt worden via sociale media, maakt het moei­lijk om daarmee om te gaan. Als je voldoende sterk staat, kan je beter omgaan met de onzekerheid die je omringt. Daar kan je aan werken. Het is bijvoorbeeld belangrijk om te leren hoe je keuzes maakt. Dat begint bij een zelfbewustzijn, je karakter en je talenten. Die krijgen pas echt richting in het werken aan een visie, het bepalen van waarden en doelen. Het gaat er niet om dat je bijvoorbeeld goed kan tekenen, maar wel waar je daarmee naartoe wilt, wat je wilt bieden aan de samenleving. Daarnaast kan het helpen om aan je mindset te werken. In deze onzekere wereld wordt het idee van schaarste gecreëerd. Er zal bijvoorbeeld te weinig geld zijn voor ons pensioen later, of er zijn weinig potentiële partners. Als we uitgaan van schaar­ste, schieten we door in controle. Door uit te gaan van overvloed, leven we weer ten volle.’

Hilde Mariën zet in haar praktijk in op het empoweren van mensen. Mensen die mentaal en fysiek fit zijn, zijn weerbaar­der en veerkrachtiger in een onzekere wereld. Daarvoor zijn elementen als zelfinzicht, anders leren denken, stoppen met piekeren, inzicht krijgen in de effecten van stress en het elimineren van belemmerende overtuigingen belangrijk. Maar er is meer, zegt Mariën. ‘Persoonlijke zingeving is heel belangrijk. Wat voor leven wil je leiden? Wat motiveert jou? In plaats van nee te leren zeggen, dingen los te laten of je terug te trekken op een matje met een oorkaars, kan je je de vraag stellen waar je ja tegen zegt. Als je dat weet, vind je rust in onzekere tijden en wordt er heel wat mogelijk. Ik denk vaak aan mijn grootmoeder, die al ver in de tachtig was en met een vrij slechte gezondheid na een leven dat niet over rozen ging bleef zeggen dat ze graag een keer naar Fatima wou gaan, in Portugal. Er waren veel redenen om haar niet te laten gaan, en de familie hield haar hart vast toen ze toch besloot te gaan met een paar familieleden in een mobilhome. Een reis naar Benidorm had ze niet kunnen opbrengen, maar de reis naar Fatima, een pelgrimsoord, raakte aan een zingevingsbehoef­­te bij haar. Dus ze maakte de keuze en ging, met lichtjes in de ogen. Als zij het kon in die omstandigheden, kunnen anderen ook hun visie volgen en keuzes maken die wat meer tegen de stroom in varen.’